#1

Luna sliep , haar lange blonde haren lagen als een aureool op haar kussen. Ze ademde rustig in en uit, haar wimpers trilden af en toe van de droom die ze sliep. In het huis hoorde je de tinkelende stilte. Achter het raam zag je een grote tuin vol met vreemde bloemen, die mooi zou zijn geweest in het licht van de zon, maar nu verzonk in de donkere schaduwen. De wijzer op de klok in de woonkamer verschoof met een zacht tikje op de 12 ,en de klok sloeg galmend middernacht. Met elke slag voelde Luna haar handen groeien en krimpen, heet worden en ijskoud,veranderen in de aarde tussen de wortels van planten, en de wind die tussen de wolken blies. Ze voelde haar handen branden , en smelten, en in haar borstkas voelde ze een vreemde gloed kloppen als een hart, een gloed die klopte daar waar geen hart zat. Elf slagen...Luna’s adem stokte, ze stopte met ademhalen. Ze tilde haar handen op naar het witte plafond, haar duimen gekromd en haar vingers gespreid. Op de laatste slag vloog ze rechtovereind, haar ogen weidopen, ze snakte naar adem en voelde iets ijskouds uit haar handen vliegen, dat even later tegen haar kamerdeur knalde. Alle magie van de stilte was verbroken: De deurklink schoot los , en met en luid gekraak boorde het witte spul zich door de deur. Iemand gilde, maar Luna kon inneens niets meer horen,misschien door de klap en de moeite. Luna hijgde alsof ze uren had gelopen, ze viel uitgeput achterover op haar kussen en probeerde zich te orienteren. Wat was er gebeurd? Luna opende haar blauwe ogen, en zag witte korreltjes door haar kamer vliegen. Sneeuw? Toen pas zag Luna de kristallen die door de deur geramd waren, en toen voelde het inneens alsof er iets in haar oren plopte. Ze hoorde weer! Luna hoorde het bezorgde geroep van haar moeder , en ze hoorde Vera hysterisch krijsen en huilen. ‘MAMA,MAAAMAAA HELP ME! ER IS IETS GEBEURD MET LUNAAAAA!!’ Toen hoorde ze haar moeder tegen de resten van haar slaapkamerdeur bonken. ‘Luna,kun je me horen? Maak je maar geen zorgen, dit is normaal!’ riep ze. ‘Maak je maar geen zorgen , ik ben zo bij je!’ Toen hoorde Luna versplinterend hout ,en de laatste resten van de deur werden uit hun hengsels gescheurd. Luna’s moeder stapte over het puin heen en rende naar Luna toe. ‘Lieverd,is alles goed?’riep ze terwijl ze een kus op Luna’s voorhoofd drukte. ‘Mama,’snikte Luna en ze omhelsde haar moeder. ‘Maak je maar geen zorgen, elke heks krijgt dit! Dit was de demonstratie van je krachten! Je wist dat dit ooit zou gebeuren.. stil maar, het is voor elke heks onverwachts! Zal ik wat drinken voor je klaarmaken?’ ‘Nee,ja, nee.. doe toch maar,’zei Luna. ‘Heb jij dit ook gehad mama? Kan ik het weer besturen net zoals jij?’. Luna’s moeder boog zich voorover en streelde over het kristal. ‘Nee,’zei ze. Luna volgde het spoor van wit kristal dat wel uit de vloer leek op te rijzen. Luna had altijd gehoopt dat ze dezelfde krachten zou krijgen als haar moeder, maar het kristal bewees het tegendeel. ‘Maar het sneeuwde net!’riep Luna. ‘Dat wat je zag was geen sneeuw, het waren kleine stukjes kristal. Het allerbelangerijkste nu is dat jij uitrust van de inspanning en dat ik Vera rustig krijg, ze is erg geschrokken.’ Vera hyperventileerde, ze had haar armen op haar borst gevouwen en stond op het punt in tranen uit te barsten. ‘O, Vera,’zei Luna en ze wou opstaan, maar haar moeder hield haar tegen. ‘Ik regel dit wel, ga maar alvast naar de woonkamer. Ik stuur Nocte wel met je mee.’