The Story of Moon deel 28

Moon deel 28

"Wat haal jij nou weer in je hoofd? Denk je dat je jezelf gewoon hier kan tonen, zonder dat ik boos word!?" riep ze. Ik kromp in elkaar. Ik wilde niet dat Dana boos op me was.
" Ik wilde het proberen goed te maken. " zei ik, en keek weg naar de grond. "Nou, dan wil ik eerst de waarheid weten." "Dana.." "Ja wat?!" "Ik kan het je niet zeggen." fluisterde ik. "Nou dan is dat heel jammer!" riep ze, en gooide de deur met een klap dicht. Dacht ze. Ik deed snel mijn voet tussen de deur, waardoor er een grote holte kwam in de onderkant van de deur. Dana deed de deur weer open en keek me met grote ogen aan. "Hoe kan ik zo stom zijn? Sorry! " riep ze en gaf me een knuffel. "Heb je je bezeerd?" "Uhm nee hoor." ik was overrompeld door Dana's situatie wisseling. "Waarom kan je het niet zeggen?" fluisterde ze en deed een stap achter uit. "Omdat, het niet alleen een geheim van mij is." ik keek over mijn schouder naar Arons huis, snel keek ik weer terug. " Het heeft met hem te maken he?" vroeg ze, ik zweerde dat ik tranen zag opwellen in haar ogen. "Heb je ooit een geheim gehad wat je aan niemand kon vertellen?" "Nee." "Dan weet je ook niet hoe het is." zei ik op kalme toon. "Ik zie je morgen wel op school" ik gaf haar een knuffel, en zonder op antwoord te wachten stapte ik op mijn scooter, op weg naar huis.

De bel ging en ik stormde naar beneden. Ik deed de deur open. "Sky!" schreeuwde ik bijna, en vloog haar om de hals. Gelukkig was mijn moeder overwerken, dus hadden we geen last van haar. Ik trok haar mee naar de woonkamer en liet me op de bank vallen. "Wil je wat drinken?" "Nee hoor" zei ze, en keek rond. "Wat een schattig huisje." zei ze en lachte haar zachte glimlach. "Bedankt voor laatst, dat je me gered hebt bedoel ik" "Geen dank, dat zou jij ook voor mij doen." Sky deed haar jas en schoenen uit en deed haar armen om haar kniën. "Hoe hou je het eigenlijk vol met onze grootste vijand?" zei ze, en keek me sirieus aan. "Ik weet het niet, jullie noemen het vijand. Maar ik ruik geen stinkende geur, ik ruik een geur dat niet te beschrijven is. Jullie barstten bijna uit jullie vel als jullie hem zien. Ik krijg alleen maar vlinders in mijn buik. En zo zijn er nog veel meer dingen.. " ik stopte even en deed mijn haar in een staart, dat een beetje in de weg stond. " Ik hou van hem, zoals ik nog nooit van iemand heb gehouden. Als ik een lange tijd van hem weg ben. Voel ik me dood, zo dood als een levenloos ding." Sky keek me verschrikt aan. " Zo'n iemand heb ik nog nooit gevonden" ik gaf haar een schouder klopje. "Natuurlijk wel, ooit vind jij ook zo'n iemand. Wist je al wat ingeprent betekend?" "Moon, ik ben al lang een weerwolf, en ik weet precies wat dat is. En ik weet ook dat jij dat op Aron bent." " Ja, dat denk ik ook" het was even stil, ik wist dat er wel honderden gedachtes door onze hoofden zoeften. "Blijf je voor altijd hier met hem, of ga je een nieuw leven beginnen Moon?" haar stem kronk verdrietig, maar ook sirieus. " Ik weet het niet. " fluisterde ik. "Bovendien, ik heb tijd zat." " Dat is waar. Maar een oude wijze vrouw uit mijn stam, die de toekomst kan lezen van weerwolven. had gisteren een erg verwarrend bericht, dat ik meteen aan jou moest denken." ze keek ernstig, alsof ik het niet wilde horden. "Vertel" zei ik. Ik zag dat ze naar beneden keek en gewenst had, dat ik die vraag gesteld had. " Ze heeft een meisje gezien, die in Vancouver woont. Een weerwolven meisje dat een verhouding met een vampier heeft. En. " haar stem stokte even. Ze ging weer verder." Ze heeft gezien, dat hetzelfde meisje, binnekort vampier word" " En jij denk, dat ik dat word?" ze knikte. De tranen stroomden over haar wangen. Ik wist niet wat me overkwam, veel blijdschap en verdriet speelde zich af in mijn hoofd. Natuurlijk wilde ik half weerwolf half vampier zijn. Natuurlijk wilde ik voor altijd blijven leven, en dus ook voor altijd bij Aron zijn. Maar dan zou ik al mijn dierbaren hier achter moeten laten, en bij die gedachte rolde een traan uit mijn ooghoek. Natuurlijk vond ik het niet erg dat ik ook deels weerwolf was. Ik was zelfs gehecht geraakt aan mijn harige weerwolven gedaante. Maar moest ik dan bij elke kennis van Aron, uit mijn vel springen? Ik wist het even niet meer. "Het spijt me." "Weet je zeker dat dit gebeurd?" "De vrouw heeft altijd gelijk Moon. Het spijt me." mijn handen klemden zich om mijn gezicht en even voelde ik me veilig, veilig van het dagelijks leven. Ik vouwde mijn handen in mijn schoot. "Sky, waarom vind je dit zo erg?" vroeg ik. "ERG?!" schreeuwde ze. "Ik zal je nooit meer kunnen zien! Jij was de enige weerwolven vriendin die ik ooit gehad heb. Ik wil je niet kwijtraken." ik pakte haar hand, en legde hem op de plaats van haar hart. "Als deze voorspelling waar is. Dan beloof ik, dat ik nog een keer voor mijn vertrek langskom, om afscheid te nemen. En ik beloof ook. Dat ik altijd op dat plekje zal zitten. " ik duwde met haar hand op haar hart, zodat ze me begreep. Ze knikte. "Oke." "Ik ga maar weer eens. " zei ze , en stond op. Ik wist dat dit, emotioneel te veel voor haar was. Ik liep haar achterna naar de deur. Ze draaide zich om en gaf hem een knuffel. Ik voelde haar betraande wang in mijn nek. "Ik ga je missen. Dag Moon." fluisterde ze. Ze stormde de deur uit, en ze rende met een onmenselijk tempo de straat uit. Voor dat ik de deur dicht deed hoorde ik nog een gejank, dat mijn hart brak. Ik sloot de deur en rende naar boven. Ik nam een douche en sprong mijn bed in. Deze hele dag, zou ik nooit meer vergeten.