O1O

Ross p.o.v

Ik glimlachte onbewust wanneer ik bedachtte dat ik een uur geleden nog met Catherine had gepraat. Ik had opgelucht adem gehaald dat ze me begreep en niet, zoals andere meiden,als een hysterische fan gek begon te worden.Ik herinnerde me weer aan het moment dat ik voor het eerst mijn fans ontmoetten. Ze waren in een woord geweldig. Het had me laten zien dat ik mijn werk goed deed en andere mensen blij kon maken met mijn muziek of/en acteren. Een klein tikje tegen mijn arm aan deed mijn gedachten weg dwalen en begrijpen dat ik nu aan de buurt was. Nog voordat ik kon antwoorden,schreeuwde iemand al door me heen. `CUT!` Hij gebaarde met zijn armen en wenkte me daarna. Terwijl de andere hun script nog even doornamen en snel wat te drinken pakte liep ik achter de camera's door naar het zwarte stoeltje waar ''regisseur'' op stond. `Where are you with your mind?` Begon de man met zijn beginnende baardje en een pet. Zijn ogen zaten nog dieper verscholen achter een zonnebril. Ik vond altijd al dat hij precies leek op het plaatje dat ik in mijn hoofd had van een regisseur. ` You should focus on this scene. It's very important, so keep your head on your text and do it. Understood?` Ik knikte en liep terug naar de set. Oftewel het klein kamertje met de piano waar in de serie Laura haar songteksten schreef. Laura keek me vragend aan,maar ik schudde zachtjes mijn hoofd. Het was onbelangerijk. Ik had geen idee,waarom ik me niet bezig hield met acteren een paar minuten geleden. Meestal ben ik juist te gefocust op mijn personage en verdwijnt mijn ware ik erin. Hoezo zou het dit keer opeens anders zijn? Ook Raini en Calum keken me niet begrijpend aan. Ik zou het er straks wel met ze overhebben en hopen dat hun mijn antwoord wisten waar ik op naar zoek was. Op dit moment moet ik me alleen concentreren op het stukje tekst. Ik zocht het later wel uit,wat ik er allemaal mee aan moest.