002 Isabella Twain

'Welkom heren, wat een eer om jullie hier te mogen ontvangen.' klonk Joe's zeer vriendelijke, harde stem. Ik rechtte vlug mijn schouders en greep de map in mijn handen steviger vast.
Toen de deur openging schoten mijn ogen onmiddellijk naar de twee wereldberoemde gedaanten voor me. Ik herkende hun gezichten zonder moeite. Harry Styles en Niall Horan.
'Ik wil jullie graag aan mijn lieftallige assistente voorstellen. Zij gaat jullie verder begeleiden door het gebouw en de nodige dingen regelen.' Joe wenkte me zo charmant dat ik even vol verbijstering stond te kijken. Vervolgens dwong ik mijn mondhoeken omhoog te gaan in een stralende glimlach en stak beleefd mijn rechterhand uit.
Niall was de eerste die deze aanpakte, heel voorzichtig en teder. Ik leek bijna weg te smelten in zijn helder blauwe ogen. Persoonlijk vond ik het een hele aantrekkelijke jongen, hij had net het juiste vleugje verlegenheid waar ieder meisje voor zou vallen.
'Niall.' glimlachte hij breed.
'Isabella.' schudde ik zijn hand stevig voordat ik hem langzaam weer los liet. Harry Styles zette een flinke stap naar voren en pakte zonder waarschuwing mijn hand vast. Nu hij zo dichtbij stond zag ik pak hoe groot de jongen eigenlijk was. Nee Harry kon je geen jongen meer noemen, ondanks hij de jongste van het stel was zag hij er met zijn 19 jarige leeftijd al uit als een man.
Ik durfde mijn ogen voorzichtig naar zijn gezicht af te laten dwalen. Om vervolgens tot de conclusie te komen dat ik dat beter niet had kunnen doen want ik voelde hoe mijn handen plotseling klam werden. Perfecte jukbeenderen en kaken, verborgen onder een zongebruinde huid. Uitdagende groene ogen, omlijst door volle zwarte wimpers. Nonchalante goed verzorgde krullen, dezelfde donkere kleur als zijn wenkbrauwen. En als laatste hoogst aantrekkelijke lippen, gevormd tot een scheve glimlach waarbij ik zijn perfecte gebit te zien kreeg.
Ik slikte hoorbaar toen ik doorkreeg dat zijn priemende ogen me compleet in zich opnamen. Ze lieten geen enkel plekje over en voor een seconde had ik het gevoel alsof hij dwars door mijn kleren heen kon kijken.
Snel schudde ik zijn hand. Dat zorgde ervoor dat zijn blik vanaf mijn hals, bij mijn lippen bleef hangen en uiteindelijk weer bij mijn ogen terecht kwam.
'Harry.' zei hij schor. De heesheid in zijn lage stem liet de haartjes op mijn armen rechtovereind staan. Ik hoopte dat het hem niet opviel. Evenals mijn blozende wangen.
'Isabella. Het is me een genoegen om jullie te ontmoeten.' ik stond verbaasd van de zekerheid die doorschemerde in mijn stem.
'Insgelijks.' grijnsde Harry. Zijn sterkte handen voelden ruw en hard. Maar de manier waarop de man me los liet was zo voorzichtig en zachtjes dat ik vanonder mijn wimpers opnieuw opkeek naar zijn gezicht. Hij leek het niet expres te doen.
In gedachten gaf ik mezelf een harde tik over mijn vingers toen ik besefte hoe aangetrokken ik me voelde tot Harry Styles.