12

‘Kom Rach! We moeten nu echt gaan!’ Ongeduldig loop ik door de woonkamer. Mijn vader lacht lief aar me. ‘Ze komt heus wel, Liz, echt.’ Ik zucht. ‘Dat weet ik wel, maar het is best een eind rijden en ik wil er ook weer niet te laat zijn. Zeker niet nu het voor een deel ook mijn feest is.’ Toen Jasmine gisteren te horen kreeg dat ik jarig was, kwam ze meteen enthousiast naar me toe en stelde voor om onze verjaardagen samen te vieren, dus om van ‘haar’ feest, ‘ons’ feest te maken. Ik hoefde dan alleen maar een deel van de drank te financieren. Ik twijfelde, maar toen ik het aan mijn vader vertelde, reageerde hij direct enthousiast. Hij zei dat hij de kosten van de drank voor mij zou dekken. Nu heb ik dus opeens een verjaardagsfeest.
‘Klaar!’ Rachel komt haar kamer uitgelopen. Mijn mond valt open. Ze heeft een prachtig groen jurkje aan en haar haar is mooi ingevlochten. Haar gezicht is mooi opgemaakt en aan haar voeten draagt ze schattige schoentjes, met hak. Ze lijkt opeens vier jaar ouder. Naast haar voel ik me nu verschrikkelijk klein, kinderachtig en underdressed. Zelf draag ik een skinny zwarte spijkerbroek met een scheur bij mijn linkerknie, een zwart hempje met daaroverheen een openhangende houthakkersblouse. Aan mijn voeten heb ik zwarte vans en mijn bruine haar heb ik in een losse hoge paardenstaart gebonden. Een wereld van verschil in vergelijking met Rachels outfit dus.
Rachel pakt haar helm van de tafel en ik volg haar voorbeeld. ‘Veel plezier, meiden. Maken jullie het niet te bont?!’ Mijn vader geeft ons allebei een kus en laat ons uit. Op naar het feest.

Ik leg de dikke ketting om het achterwiel van mijn scooter en volg daarna mijn jongere zusje het tuinpad op. Bij de voordeur staat een knappe jongen. Mijn zusje begroet hem met een kus op zijn linkerwang. ‘Alice, dit is Jonas, de jongen die mij heeft meegevraagd naar dit feest.’ Ik begroet de jongen met een knikje. ‘Joon, dit is Alice, mijn oudere zus.’ Jonas, ofwel ‘Joon’, lacht kort naar me. Daar blijft het dan ook bij. Ik voel ook geen behoefte om met de ‘date’ van Rachel te praten. Dat doe ik later wel als het echt wat geworden is en hij bij ons over de vloer komt. Jonas trekt Rachel snel het feestgedruis in. Ik zie haar rode haren verdwijnen in de massa mensen. Die zie ik voorlopig niet meer terug. Zelf stap ik het huis in en ga opzoek naar Jasmine. Ik moet haar eventjes begroeten. Helaas is het huis, tegen mijn verwachting in, ook bomvol feestende mensen. Met veel moeite wring ik me door de groep heen. Over één meter lijk ik opeens drie kwartier te doen. Gelukkig bereik ik na een tijdje de keuken. Daar is het wel rustig. Er is beter gezegd niemand. Zuchtend leun ik op het marmeren aanrecht. Zo’n feestje is duidelijk niets voor mij. Van het aanrecht pak ik een bekertje gevuld met water. Ik neem een grote slok. Gadver! Vrijwel direct spuug in de vloeistof weer uit. Dat was duidelijk geen water. ‘Zo zo, al aan de sterke drank?!’ Geschrokken draai ik me om. ‘Je hoeft niet van mij te schrikken hoor.’ Jasmine kijkt me vrolijk aan. ‘Hoe is het met je?’ ‘Goed.’ ‘Mooi, wil je wat te drinken?’ ‘Eh, een cola graag.’ Jasmine pakt een bekertje gevuld met donkere vloeistof van het keukenblad. Ze overhandigt het me met een knipoog. ‘Proost.’ ‘Eh, ja proost.’, mompel ik. Dan verdwijnt Jasmine weer in de feestende massa. Voorzichtig nip ik aan mijn cola. Het smaakt anders dan normaal, misschien is het een ander merk? Zwijgend neem ik nog een slok. Wat zal ik doen? Ik moet een keer uit deze keuken weg, helaas. ‘Ali!’ Calum en Ashton komen vrolijk de keuken binnengelopen. ‘Jas, zei al dat je hier was. Hoe is het?’ ‘Goed.’, zucht ik opgelucht. Calum en Ashton waren er. Zij zouden me wel de weg wijzen. ‘Kom je mee naar buiten? Daar is een groot kampvuur.’ Ik knik. Calum pakt drie biertjes uit de koelkast en verdwijnt daarna naar buiten. Ashton volgt hem en ik volg Ashton weer. Al snel voel ik de warmte van het kampvuur. Een grote groep mensen heeft zich om het vuur verzameld. Calum en Ashton wringen zich naar voren. Daar staat Luke. Calum overhandigt hem een biertje en geeft er ook een aan Ashton. De andere opent hij voor zichzelf. ‘Proost.’, gilt Ashton. Hij heft zijn bierflesje. De andere twee jongens volgen zijn voorbeeld. Zelf hef ik mijn glas met cola.
Nadat we in stilte een grote slok van ons drankje hebben genomen en zwijgend naar de vlammen hebben gestaard, heb ik genoeg moed verzameld om te vragen waar Michael is. ‘Ziek.’, antwoord Calum teleurgesteld. ‘Hij had nogal last van hoofdpijn, niets ernstigs verder.’ Ik knik. ‘Hopelijk voelt hij zich snel weer beter.’ Dan valt er weer een stilte. Na een tijdje hebben de jongens weer allerlei gesprekken waar ik niet veel van begrijp, zoals gebruikelijk. Zwijgend luister ik naar ze. Ondertussen blijf ik nieuwe cola’s drinken. Allemaal smaken ze zoals de eerste, anders. Na een tijdje wordt de sfeer losser. Iedereen praat met iedereen. Zelf doe ik daar nog niet echt aan mee, maar ik merk dat ik zelf ook losser word. Ik lach meer en ik durf af en toe mee te doen aan het gesprek van de jongens. Soms barst ik opeens in een giechelbui uit, vooral bij de opmerkingen van Luke. Ik ben dit niet van mijzelf gewend en kan het dan ook niet verklaren. De jongens lijken het wel leuk te vinden. Als de muziek nog harder gedraaid wordt en iedereen zich goed genoeg voelt om te dansen, vindt iedereen al snel een danspartner. Ashton danst uiteraard met Jasmine en Calum vindt een meisje wat ik vaag herken van school. Ik blijf eerst wat aarzelend staan, maar zie dan dat Luke ook nog niemand heeft. Ik haal diep adem en loop op hem af. Het is nu of nooit en vandaag is de sfeer zo goed dat Luke het vast niet erg vindt om met mij te dansen. Al snel blijkt dat hij het inderdaad niet erg vindt. Hij lacht naar me en trek me dichter naar hem toe. Ik snuif zijn heerlijke lichaamsgeur op. ‘Je ziet er leuk uit vandaag.’, fluister de blonde jongen in mijn oor. Ik bloos en draai mijn hoofd weg. ‘Echt hoor. Jouw outfit is veel beter dan al die tuttige jurkjes.’ ‘Dankjewel.’ Luke grijnst. Ik sla mijn armen om zijn nek en ga iets dichter tegen hem aanstaan. Luke legt zijn voorhoofd tegen het mijne. Ik voel hoe zijn adem mijn neus streelt. ‘Wil je nog wat drinken?’ Eigenlijk wil ik geen drinken. Ik wil dit moment voor altijd. Ik voel me zo goed nu. Luke weet een energie in mij vrij te krijgen, die niemand anders los kan maken. Ik voel me geweldig. ‘Ja lekker.’ Luke laat me los en loopt richting de keuken. Dan gaat het allemaal heel snel. Iemand drukt me een drankje in mijn handen en voordat ik er erg in heb, lig ik op de grond. Overeind komen lukt me niet en om hulp roepen lukt al helemaal niet. Angstig kijk ik naar de mensen boven mij, vechtend tegen het zwarte gat. Helaas lijkt dat zwarte gat uiteindelijk toch te winnen. Langzaam zak ik weg...

#5SOSFact Luke said him and Calum would probably die first if zombies came because Michael is the ultimate gamer and would know what to do.
Jeej! Weer een stukje!
Afrika was geweldig!
Hoe was jullie vakantie? En wat vinden jullie van het stukje?