World Five

We waren nu al ongeveer negen uur aan het rijden. Nog even en we zouden stoppen, zodat de paarden hun benen konden strekken, mijn vader kon rusten en ik .... ja eigenlijk ook rusten. Mijn gedachten dwaalden steeds af naar die hese stem die ik vandaag op de radio gehoord had. Waarom wist ik niet, maar het deed iets met me.
"He dromer.", grinnikte mijn vader.
Ik schrok me rot. We waren blijkbaar aangekomen op één of andere perstigieuze manege, een vriend van mijn vader was hier eigenaar van en zijn dochter kwam regelmatig bij ons op stage.
"Marie-Claire, breng dat paard van jou naar zijn stal en laat Eliane en Jenna hem dan verzorgen. Jij komt bij ons zitten, want Pierre-Arnaud wil je spreken."
Ik rolde mijn oen. Ik wou zorgen voor Chianty.... Piere-Arnaud was de vriend van mijn vader die deze manage beheerde. Hij was vriendelijk maar .... een rijke vuile stinkerd. Je kent het wel zo van die oude mannen, die aan de jonge meisjes zitten .... Zo iemand was hij. Zijn dochter Geraldine, was wel een lieve meid, maar ze zou nooit het topniveau behalen omdat ze soms niet begreep waar het allemaal om draaide.
"Bonjour, Marie-Claire.", glimlachte de man dan en gaf me een wangkus.
Ik forceerde een glimlachje. Pervert, dacht ik bij mezelf.
"Marie-Claire!", gilde Geraldine enthousiast.
Ik grinnikte en gaf haar een knuffel. Wat een perfect uitvlucht om niet bij die engerd te blijven.
"Kom je?", vroeg ze.
Ik knikte. Samen liepen we de stallen in en maakten een praatje.
"Heb je zien om me straks nog een les te geven? Ik en Bonheur hebben het nodig."
"Is goed.", stemde ik in.
"Geweldig!", lachte ze.
"Olga, zadel Bonheur op en breng hem naar de piste.", beveelde ze haar stalknecht.
Dat bedoelde ik dus. Ze was verwend en ze gaf niet om haar paard zoals ik gaf om Chianty. Ik kon uren doorbrengen bij hem. Opzadelen, poetsen, hem wassen, hem trainen, met hem in de weide dollen, ..... de band tussen ruiter en paard versterken. Dat dier begreep me, zoals niemand dat deed.
"Ik wil je iets laten zien.", lachte ze dan en trok me mee.
Aan een grote stal, met een prachtige zwarte merrie er in stopten we. Ik kende het dier. Lovely heette ze. Hier reed Geraldine mee voor dat ze Bonheur kreeg.
"He Lovely, hoe gaat het met jou?", zei ik zacht en wreef zacht over haar neus.
Ze hinnikte zacht.
"Kijk goed.", zei Geraldine.
Ik keek nogmaals in de stal en zag er het schattigste veulentje dat ik ooit al gezien had. Een klein zwart schutter diertje kwam nieuwsgierig eens piepen.
"Oh god, wat is het een cuterd.", zei ik.
"Pap, wil hem aan jou cadeau doen als je de spelen wint.", vertelde ze me.
Wow, ik kreeg random een paard van iemand, als ik de spelen win? Oke .....
"Dat is ...."
"Geweldig. I know."
Vrolijk trok ze me weer mee. Olga had blijkbaar Bonheur al opgezadeld.