2.3 Alleen

De deur ging open en ik hoorde mijn vader binnen komen. Aan zijn voetstappen hoorde ik dat hij weer dronken was. Zo hoefde ik hem niet te zien, dus ik pakte mijn laptop en mijn cola en ik liep zo snel als ik kon naar boven. Hij zou wel zichzelf dronken drinken en dan was hij, als ik geluk had, voor het avondeten buitenwesten. Dan kon ik rustg naar beneden gaan en eten.
Gezellig met mijn vader was het nooit als hij dronken was. Hij hield te veel van zijn fles om maar iemand in zijn buurt te kunnen luchten. Dat was misschien ook wel waarom mijn moeder zo lang werkte, van vijf uur ’s ochtends tot middernacht. “Ik moet jouw studie toch ooit betalen”, zei ze vroeger altijd als ik er naar vroeg, maar nu negeert ze me maar gewoon. Nu weet ik beter om die zin te geloven. Ze wilt gewoon niet bij mijn vader in de buurt zijn. Hij is dronken van ’s avonds laat tot ’s ochtends vroeg. Meestal weet hij zich zo lam te drinken dat hij net nuchter is als hij weer moet rijden naar zijn werk. En als hij thuis komt pakt hij weer naar de fles. Ja, het is allemaal gezellig thuis.
Ik deed mijn muziek aan en ik hoorde mijn vader schreeuwen dat het zachter moest. Ik deed het volume nog harder en ik hoorde een glas stuk gaan. Ik lachte stilletjes en toen ging ik weer achter mijn computer zitten. Er waren geen interessante mensen online en eigenlijk had ik niks te doen. Het was nog zeker twee uur voordat mijn vader knock-out zou zijn. Huiswerk had ik niet, omdat het de eerste schooldag was, en verder was er ook niks te doen.
Ik keek dus even bij mijn collectie films en ik vond de goede film, “Grease”. Ik lachte, ach, in de stemming komen was geen probleem.
Ik deed grease twee in mijn dvd-speler en ik deed de muziek uit. De muziek klonk en ik zong hard mee met de mensen. Mijn humeur was weer vrolijk, netzoals vanmorgen en niemand kon me nu nog deren. Vandaag was een goede dag, ook al besefte ik nu pas dat ik het zonder Bianca moest doen.