22 | Zayn

Charlie was naar buiten en ik voelde me er niet goed bij, ik voelde me alsof ik elke minuut van elke dag bij haar moest zijn. We hoorden gewoon bij elkaar. Mijn pogingen om de slaap weer te vatten waren al meerdere keren mislukt en ik besloot om het nog eens te proberen. Na enkele minuten nam de slaap mijn lichaam toch over en met een onheilspellend gevoel werd ik teruggestuurd naar het land van dromen. Ik draaide en keerde, woelde over de grond door de beelden die zich afspeelde in mijn hoofd. Het enige geluid da te horen was, buiten het oncontroleerbare weer, was mijn onregelmatige en zware ademhaling. Een zweetdruppel rolde van mijn slaap tot mijn wang en liet een vochtig vlekje achter op het cement van de vloer. Mijn voorhoofd was nat door de angstaanjagende droom die net door mijn gedachten raasde, Charlie was nog steeds niet terug en het leek eeuwen geleden dat ze vertrokken was. Mijn bezorgdheid nam alles over en ik besloot om een kijkje te nemen waar ze nou bleef. Op een halfafgebroken muurtje zag ik het tengere lichaam van een meisje zitten, dat ik op een paar dagen doodgraag ben gaan zien. De temperatuur was enorm gezakt in tegenstelling tot de hitte in de dag, ik sloeg mijn armen als verwarming rond haar middel. Ze schrikt even op maar ontspande snel weer als ze doorhad dat ik het was dat haar vasthad, ze draaide zich in een stuntelende beweging om vanwege de zware gips rond haar been. Haar donkere ogen vinden, na een klunzige beweging, de mijne en ze kijkt me gewoon aan zonder een woord te zeggen. 'Kon je niet slapen?' het was slechts een fluistering, maar nog net hoorbaar voor mij. 'Jawel voor even, maar ik kon niet echt in diepe slaap komen en lag maar wat te woelen dus besloot ik jou te zoeken' een kleine, verlegen glimlach speelt rond haar volle, lichtroze lippen. Hoe vaak ik haar gezicht, haar persoonlijkheid, haar alles al heb onderzocht naar negatieve punten ik vond er gewoon geen en het begon me licht te frustreren. Was ze dan gewoon perfect? Ik betrapte mezelf op staren en focusde mijn blik snel op een ander object, veel interessantere dingen dan Charlie waren er niet. Er ontstond een tinteling op mijn borstkas, haar handen verplaatsen zich naar mijn nek en door de dunne stof die rond mijn lichaam gewikkeld was ontstond er kippevel.