23:53 - But desire never leaves

Het minste dat ik kan zeggen is dat er ontzettend veel gebeurd is. Tussen ons, maar ook na ons. Ik weet niet waarom ik jou net deze brief schrijf en wat ik je moet zeggen. Het lijkt erop dat ik mezelf even laat terugvallen in het verleden.
Ik ben nostalgisch, ja. We krijgen het nooit terug, dat staat vast. Jouw toekomst wordt goed. Dat weet ik. Je hebt mij niet nodig om een lach op je gezicht te toveren. Ik weet dat je het zelf kan.
Misschien heb ik je wel nodig, maar telkens stoot ik op een obstakel. Obstakels in mijn hoofd, in mijn gedachten en gevoelens. Er is geen manier om met elkaar om te gaan.
Vreemd dat dit mijn laatste woorden voor je zijn, maar ik zie je graag. Het was geweldig, maar sommige dingen zijn niet sterk genoeg om aan vast te houden en zo te overleven. Niet voor mij.
Het moment waarop je dit leest, is het al te laat. Het is altijd te laat voor dit soort dingen.
Ik weet dat ik niet schrijf wat ik wil schrijven, maar op dit moment lijk ik je niets te vertellen hebben. Eenmaal de knoop is doorgehakt, is er een gevoel van aanvaarding. Heb je dat ook al eens meegemaakt?
Verspil niet al te veel gedachten aan me. Jouw leven gaat verder.

Amy