21:43 - Und bist du bei mir, dann ist es als wenn zwei Welten aufeinander prallen

Er wordt gezegd dat er op liefde geen leeftijd staat. Dat zegt ‘men’. Het is een zogezegde ‘algemeenheid’. Deze werd beaamd door de mensen rondom me en oorspronkelijk ook door mezelf. Als het liefde is, dan is het goed. Meer is er niet nodig, zegt ‘men’. Maar wat als het plots van toepassing is op jezelf? Kan je dan ook nog onvoorwaardelijk akkoord gaan? Ik kon het niet, ook al voelde het nog zo goed.

Amper twee weken nadat we elkaar voor het eerst ontmoet hadden, nodigde hij me uit voor een avondje stappen. Hij nam me mee naar een restaurantje in zijn buurt en liet me daarna een film kiezen in de bioscoop. Ik had een gezellige avond. Ik lachte luid en gemeend en spontaan. Dat was al een hele tijd geleden. Ik voelde me goed bij Aron, hij was zo’n persoon die me met de meest onnozele dingen aan het lachen kon brengen. Ik hield van de manier waarop hij praatte en de uitdagende grijns die hij kon opzetten. Hij was speels en zo levendig. Waarschijnlijk is dat wat me aantrok. Hij was zorgelozer dan ik en minder beschadigd. Hij was wat ik nooit was. Hij liet me een heel nieuwe wereld zien. Hij daagde me uit om onbezonnen te zijn en zette me aan tot dingen waar ik uit mezelf niet zou toe komen. Het is logisch dat ik voor hem viel.
Toch moet ik me afvragen waarom hij viel op een negen jaar oudere vrouw. Misschien zag hij me als een uitdaging, een goed doel en wilde hij een poging doen om mij te herstellen. Dat hij me wilde net omwille van mijn leeftijd verdring ik graag. Zo zat het niet in elkaar.
Ik ben er zo goed als zeker van dat hij me vanaf de eerste dag al doorzag. Hij zag mijn glimlach, maar hij zag dat mijn ogen wel eens een ander verhaal durfden vertellen. Aron zei me dat tegengestelden elkaar aantrekken. Hij was correct: we vulden elkaar aan en tegelijkertijd daagden we elkaar uit om nieuwe dingen te proberen. Met hem beleefde ik een soort van tweede jeugd: een jeugd zoals ik eigenlijk had moeten hebben. En hij, hij had iemand die hem af en toe terug bij de werkelijkheid bracht. Het voelde zo goed dat het bijna niet mocht zijn.