Lost OO3.

Vanessa Anne Marshall

Ik hoorde hoe Harry zuchtend binnenkwam. Hij was anders de laatste tijd. Hij zag er vermoeid uit, want er stonden enorme wallen onder zijn ogen. Ook was hij heel prikkelbaar, de meest kleine dingen irriteerden hem al. En als ik dan iets aan hem vroeg, wuifde hij het weg. Misschien dat het een stressvolle periode was met de band of iets, maar ik had hem nog nooit zo meegemaakt. Eerlijk gezegd, wil ik zo'n Harry niet vaker meemaken, want het is niet bepaald leuk of iets. Ik wil die vrolijke Harry, die om alles lacht. Maar goed, ik laat hem maar. Ik bedoel, als er echt iets was zou hij wel naar me toe komen. Toch?
"Hey," mompelde hij, terwijl hij op de bank neerplofte. Nou, hij was weer lekker vrolijk vandaag. Not!
"Hoi," antwoordde ik op de zelfde manier terug. Met een opgetrokken wenkbrauw keek hij me aan, maar ik liet niets merken. Als hij het kan, kan ik het ook. Ik ga niet super blij toen tegen hem, als ik niet hetzelfde terug krijg. Kijk als ik iets had geflikt bij hem, vond ik het niet zo gek als hij zo tegen me deed. Maar ik heb helemaal niks verkeerds gedaan en altijd reageerde hij het op mij af. Daar was ik dus een beetje klaar mee.
"Wat?" beet ik hem toe, terwijl hij me nog steeds raar aankeek. Zijn andere wenkbrauw schoot in de lucht.
"What the fuck is er met jou aan de hand joh, Vanes. Ongesteld of zo?"
"Pardon?"
"Niks pardon."
"Oh sorry Harry, maar nu weet je misschien ook hoe ik me voel? Je doet al weken lang zo tegen me. En ik zal je is wat vertellen. Ik ben het spuugzat! Ben ik hier goed voor? Goed om al jou zooi op te ruimen en eten voor jou te koken? En dat terwijl ik er helemaal niks voor terug krijg? Stank voor dank heet zoiets Harry. Maar goed, als je het zo wilt spelen, speel ik jou spelletje wel mee hoor! Graag zelfs. Ik ben zo klaar met je!" Ik voelde hoe er een brok in mijn keel ontstond en keek hem met betraande ogen aan, wachtend op een antwoord. Maar hij zei helemaal niks. Zuchtend stond ik op van de bank en rende naar onze slaapkamer, terwijl de eerste traan al over mijn wang rolde. Huilend ging ik op ons bed liggen. Waarom deed hij nou zo? Waarom zei hij niet gewoon dat het hem speet en dat hij van me hield. Waarom zei hij niks? Waarom kalmeerde hij me niet? Waarom.. Zoveel vragen, onbeantwoord. Een snik ontsnapte uit mijn mond. Ik voelde me zo verrot en lelijk op dit moment. Ik wilde Harry zijn sterke arm om me arm en me lieve woordjes in mijn oor fluisterde, terwijl hij de tranen en uitgelopen mascara van me wangen veegde. Ik snapte er helemaal niks van. Een andere traan liep over mijn wang heen en ruw veegde ik hem weg. Ik hoorde me niet te huilen, maar het gebeurde zo automatisch. Ik hoorde de deur met een klap dichtklappen. Fijn, ook dat nog. Smeert ie hem ook nog is. Wat een watje. Nog meer tranen stroomden over mijn wangen en ik voelde hoe ik langzaam in slaap viel.

Ik werd wakker van iets dat zachtjes door mijn haar kriebelde. Langzaam deed ik mijn ogen open en zag Harry verdrietig naar het plafond staren. Een glimlachje ontstond op mijn gezicht. Hij had spijt. Ik nestelde me tegen hem aan en snoof zijn heerlijke geur op. Bottled Night van Hugo Boss, herkende ik. Aangezien ik dat luchtje had gekocht voor hem met kerst.
"Vanessa? Ben je wakker?" Ik maakte een instemmend geluidje, van dat ik wakker was.
"Oggod, het spijt me zo! Ik wil niet dat je verdrietig bent. Ik wil je blij zien en ik weet dat het moeilijk is als ik me als zon klootzak gedraag."
"Vertel me minstens dan wat er is Harry. Misschien is het wel heel logisch dat je zo reageert, maar als je mij niets zegt, kan ik er ook geen rekening meehouden snap je? Hij knikte en ik zag aan zijn ogen dat hij ook gehuild had.
"Maar ik wil je er niet mee lastig vallen."
"Harry, ik ben al meer als een jaar je vriendin. Kom op. Vertel het me." zei ik streng. Het was even stil.
"Ik heb ruzie met de jongens. Naja, met Liam en Zayn dan. Ze doen de laatste tijd zo raar tegen me en vandaag ben ik boos weggelopen. Dus ik heb ook tegen je gelogen dat het allemaal uitliep. Ik reed gewoon rondjes om mijn hoofd leeg te maken en-" Ik onderbrak hem door mijn lippen op die van hem te plaatsen. Ik grinnikte door de kus heen.
"Dat is niet grappig, Va-nes-sa" zei Harry semi-teleurgesteld.
"Gekke curl," lachte ik en drukte mijn lippen nog een keer op die van hem. Hij ging in op de kus en streelde met met zijn lange vingers over mijn blote rug, aangezien hij mijn shirtje iets omhoog had geschoven.
"Ik hou van je Vanessa Anne Marshall."
"En ik van jou Harold Edward Styles."