20:03 - Wie soll ein Mensch das ertragen dich alle Tage zu sehen?

‘Hierbij nodigen wij u uit op onze bruiloft.’ Ik bleef naar dat ene zinnetje staren en hoorde een voor een de woorden ‘wij’ en ‘onze bruiloft’ opnieuw in mijn hoofd. Het was mijn eigen innerlijke stem die het nodig vond om het extra te benadrukken. Met mijn vingertippen hield ik het kaartje vast alsof het iets was wat ik eigenlijk niet in mijn handen mocht hebben. Zo voelde het ook. Ik wilde dit kaartje niet, ik wilde hier geen deel van uit maken. Werd ik eigenlijk wel echt uitgenodigd?
Opnieuw gleed mijn blik naar de foto die erop afgebeeld stond: twee glimlachende gezichten bijna tegen elkaar aangekleefd. Ik walgde en voelde dat mijn maag protesteerde. Het was best mooi, maar ik hoefde het niet te zien. Uiteindelijk vermande ik mezelf en stopte ik het ver weg in een kast waar ik sinds enkele maanden alles stopte wat nog geen echte plaats had in het appartement.