Day 2

Lieve Fred,

Er zijn nu twee dagen voorbij sinds je gevallen bent in de strijd, en ik mis je nog meer dan eerst. Het lijkt wel alsof het steeds erger wordt. Er heerst een grote stilte in huis, een stilte die jij altijd zou opvullen. Dus zo voelt het om iemand kwijt te raken.. Was het maar nooit gebeurd. Fred, het spijt me zo dat jij het moet zijn. Ik hoop dat je het fijn hebt waar je bent. Je moet weten dat jij altijd de beste broer van de wereld zult zijn. Er gaat geen seconde voorbij dat ik je niet mis. Charlie en Bill zijn thuisgekomen voor je begrafenis morgen. Ik weet zeker dat ik het niet droog ga houden, net als nu trouwens. Mam had gelijk, dit helpt me een klein beetje. Toch gaat het lege gevoel niet weg, ik ben mijn soulmate kwijt. Mijn steun en toeverlaat. Mijn bloedeigen tweelingbroer. Pap heeft vrij gekregen van zijn werk, het enige wat hij doet is oude foto’s van je bekijken. Al onze foto’s heb ik op mijn bureau staan. Die ene keer dat we in Egypte waren, gravend in het zand naar schatten. Die ene keer toen we elkaar omhelsden. Wat wil ik die momenten graag terug. Ik zal er alles voor doen. Toch weet ik dat dit niet gaat gebeuren. Ik hou van je Fred.

Liefs, George.