|| 007

Skyler Jane Nelson

Als ik de volgende morgen wakker word merk ik dat ik bij Daan in zijn armen in slaap ben gevallen. Langzaam probeer ik op te staan zonder dat ik Daan wakker maak. Hij ziet er zo lief uit als hij slaapt. Nee Skyler, nu niet verliefd worden op hem. Als ik eenmaal uit zijn greep ben onsnapt loop ik naar mijn kast en pak er een setje uit. Snel ga ik onder de douche en spoel mijn haar uit. Nadat ik uit de douche stap en mezelf aangekleed heb loop ik terug naar mijn kamer waar ik Daan nog steeds zie slapen. Ik kon het niet laten en gaf hem een lichte kus op zijn wang. Awh, hij glimlacht in zijn slaap. Stop nou, niet verliefd worden op je beste vriend. Al was hij echt schattig als hij slaapt.
Rustig liep ik mijn kamer uit om beneden wat jus d'orange in te schenken voor mij en Daan en een croissant te pakken. Toen ik beneden aankwam zag ik Henk in de bank zitten. 'Hoi' probeerde ik nog aardig te zeggen. 'Kan het wat aardiger?' zuchtend draaide ik me naar hem om, 'Goedemorgen lieve, o lieve Henk,' zei ik sarcastisch, 'zo aardig genoeg.' Ik draaide me om om jus d'orange in te schenken. 'Luister eens,' weer zuchtend draaide ik me om, 'als jij nu niet eens wat aardiger gaat doen tegen je vader' op het woord vader legde hij een klemtoon 'ga je niet meer om met die jongen.' Wat? Hij kan me niet vertellen met wie ik niet en wel om moet gaan. 'Jij vertelt me niet of ik met iemand om moet gaan of niet.' Ik ging verder met waar ik mee bezig was totdat ik twee handen op mijn schouders voelde die me omdraaide. 'Jij gaat nu heel goed naar mij luisteren. Of je doet wat ik zeg of ik sluit je op in je kamer zodat je hem helemaal niet meer kan zien.' Boos sloeg ik zijn handen van mijn schouders af. Pakte het dienblad waar ik alles op had gezegd en wilde terug naar boven lopen. 'Krijg ik nog antwoord?' hoorde ik Henk achter me vragen. Ik zei niks en liep door, ik weet dat ik gewoon antwoord had moeten geven maar ik heb even geen zin in hem. Nogmaals draaide hij me om maar deze keer sloeg hij in mijn gezicht met zijn vlakke hand. Ik voelde gelijk dar mijn wang rood aanliep, het deed pijn. Woedend was ik, maar reageerde er niet op en liep naar boven.
Boven deed ik de deur van mijn kamer open maar Daan lag nog steeds te slapen op mijn bed. Ik zette het dienblad op mijn bureau en ging op het einde van mijn bed staan. Ik begon te springen op mijn bed en riep: 'You gotta get up!' Nog steeds bleef ik op mijn bed springen totdat hij eindelijk wakker werd. 'Stop nou, je maakt me wakker.' Ik barste in lachen uit en viel naast hem neer op het bed. 'Dat was de bedoeling, gekkie.' Hij keek me verbaasd en beledigend aan, 'gekkie? Moet jij nodig zeggen, kleintje.' Ik staarde hem aan met open mond, kleintje? Ja oké, hij was meer dan één kop groter dan mij. Maar dan hoeft hij me nog geen kleintje te noemen. 'Kleintje? Ga je nu beledigende bijnamen verzinnen?' 'Ik vond het eigenlijk wel leuk.' Hij begon spontaan te lachen en even later deed ik ook mee. We lachen daar ons kapot te lachen om iets wat niet eens zo grappig was.
Na een tijdje stopte we met lachen en keek hij me aan. Hij keek me verbaasd aan, waarom? 'Je wang. Het is...rood.' O ja dat, 'eh, ik heb jus d'orange en croissants, wil je er ook een.' Ik stond op van het bed om voor ons allebei iets te pakken. Ik gaf hem het klas en een croissant, hij nam een slok van zijn glas en keek me weer aan. 'Je hebt nog geen antwoord gegeven op mijn vraag van net.' Even zuchtte ik en nam een sip van mijn drinken. 'Henk heeft me geslagen.' 'Wat!' Hij stond op van mijn bed maar bleef me aankijken, 'waarom?' 'Hij wilde me verbieden om met jou om te gaan.' Even bleef hij stil en ijsbeerde door de kamer heen.
'Skyler!' Shit, het was henk. Hij wist niet dat Daan hier nog was, als hij hem zou zien mag ik helemaal niet meer met Daan omgaan. 'Daan, ga snel in mijn kast.' Het zal wel krap worden met al mijn kleren en zo'n kleine kast maar het moest wel. Ik moet gewoon even een nieuwe kast gaan kopen denk ik, als Henk dat toelaat. Duidelijk snapte Daan er niks van en ik duwde hem mijn kast in en ging ervoor staan. Henk kwam binnen gelopen zonder ook maar even te kloppen. 'Ik moet even weg, ik moet met iemand praten oké?' Ik knikte en hij keek naar de kast die langzaam een stukje open ging. Ik duwde hem snel weer dicht en hij keek me raar aan. 'Zit er iets in die kast?' Terwijl ik mijn hoofd schudde ging hij weer een stukje open. 'Misschien moet je hem even maken.' 'Zal ik doen, doei Henk.' Hij liep mijn kamer weer uit en even later hoorde ik de voordeur dicht vallen.
Daan kwam langzaam de kast weer uit, 'je moet eens opruimen daar.' 'Ja, ik snap ook niet dat ik juist deze kamer krijg als de kamer hiernaast een inloopkast heeft.' Zuchtend viel ik neer op mijn bed, even later kwam Daan naast me liggen. 'Weet je, ik mag die Henk niet.' 'Wow, kom je daar nu pas achter?' zei ik sarcastisch waarna we allebei in lachen uitbarste.
'Heb je misschien zin om mee naar mijn huis te gaan? Mijn moeder is niet thuis en mijn broertjes zijn net naar de voetbal, ik heb wel honger dus misschien kunnen we een cake bakken?' Jongens en eten, beste relatie die er is. 'Ja, lijkt me leuk.'
Even later waren we al bij Daan thuis en er was inderdaad niemand binnen. We pakte alles wat we nodig hadden om een cake te kunnen maken. Gelukkig hadden we zo'n pak waar alles opstond wat we moesten doen, anders werd het nog wat. We begonnen het te mixen totdat de cake deeg klaar was, meestal vond ik de deeg altijd lekkerder dan de cake zelf. Daan blijkbaar dus ook, hij stak zijn vingen in de deeg en stopte die daarna in zijn mond. 'Daan, dat is voor de cake!' 'Kom op, geef toe de deeg is lekkerder.' Ik moest lachen en stopte mijn vinger er ook in, hij had sowieso gelijk daarover. Even bleef hij me aankijken, ik werd er een beetje bang van, 'wat is er?' 'Er zit daar iets op je gezicht' hij wees ergens op mijn wang. 'Waarom?' 'Daar.' En voordat ik het wist zat zijn hand, waar deeg in zat, op mijn gezicht. Heel mijn gezicht zat nu onder het deeg en Daan kon maar niet stoppen met lachen. 'Oh, die krijg je terug Zwierink!' Ik stopte mijn hand ook in de deeg en wreef die over zijn gezicht.
Even bleven we doorgaan met ons 'deeg gevecht' we stonden nu onderhand al in de kamer. Totdat ik over iets uigleed en zo, gelukkig, op de bank belandde, ik kwam er al snel achter dat ik Daan mee getrokken had dus die viel boven op me. Nog steeds proestte hij het uit van het lachen terwijl hij bovenop me lag. Toen hij stopte met lachen keken we elkaar aan. Wauw, die 'pretty blue eyes' van hem. Hij ging met zijn hand over mijn wang om wat deeg weg te vegen denk ik. Niet veel later kwam zijn hoofd steeds dichterbij en voelde ik zijn zachte lippen op de mijne. Oh nee, mijn beste vriend kust me en ik laat het gewoon gebeuren.

Sorry voor het lange niet schrijven, maar ik weet mijn nieuwe klas voor het volgende schooljaar!
mijn 5 bff's zitten erin whoehoe! En mijn stiekeme crush ook, save me! Vorig jaar zat ik ook bij hem in de klas maar had het lef er niet voor hem te vragen ofzo, deze keer word het sowieso anders. Aaahh, geweldig jaar word dit !
Moest ik even kwijt, sorry : )
love ya voor al de abo's en kudo's xx