Exo 9

“Weet je, als die nieuwe jobstudent er is.. kunnen we misschien een feestje organiseren?” stelt Paula voor.
“Altijd maar feestjes.. kunnen we niet eens iets anders doen?” zucht Mellanie, terwijl ze haar hand wat verder weg legt van die van Os, wat hij dan weer niet zo leuk vindt. Hij kijkt haar vanuit zijn ooghoeken aan en kan een glimlach niet verbergen.
“Wat dan?” vraagt Mellanie. “Ik weet ook niet echt iets anders wat we kunnen doen, weet je.”
“Kunnen we dan niet met z’n zessen naar de cinema? Of gaan zwemmen?” probeert Femke.
“We hebben hier ook een zwembad..” zegt Os simpel.
Didi knikt. “Ja, want ik werk daar.”
“Slimme.” Paula tikt tegen Didi’s hoofd, waardoor Didi haar nep boos aankijkt.
“Cinema lijkt wel leuk.” Zegt Os dan. Hij werpt nog even voorzichtig een blik op Mellanie, de naar haar handen in haar schoot staart.

Het “dreamteam”, zoals Didi het Galaxy Park-team noemt, werkt de volgende dagen stevig door. Vandaag was het een grote dag. De nieuwe jobstudent zou aankomen. Het is een jongen en hij heet Tim. Iedereen is enthousiast, behalve Os. Hij zit namelijk nog steeds met het gevoel dat die jongen er voor gaat zorgen dat Mel hem niet meer gaat zien staan. Misschien vond ze die Tim wel veel leuker dan hem en misschien werd ze wel meteen smoorverliefd? Hij hoopt van niet.
“Hij is er, hij is er!” Paula komt overdreven gelukkig de koffieshop binnen.
Mellanie is meteen één en al oor en komt aan de bar hangen, samen met Femke. Didi en Os blijven wat afzijdig. Didi denkt er ongeveer net hetzelfde over als Os, want ze hebben het er al over gehad. Als een seconde later de deur open gaat kijkt iedereen gespannen die richting uit. In de deuropening staat een jongen van rond de zeventien jaar. Hij is niet overdreven groot, ongeveer iets kleiner als Os en zijn bruine haar hangt warrig langs zijn hoofd.
“Hoi, ik ben Tim.” Zijn vrolijke stem weerklinkt door de koffieshop en hij lacht twee rijen prachtige witte tanden bloot. Hij loopt met zijn koffer naar het groepje toe en schudt iedereen één voor één de hand, terwijl ze zich elk om beurten voorstellen. Als Tim bij Os aan komt, kan Os geen glimlach op zijn gezicht krijgen. Hij zag hoe Mel naar Tim keek en dat bezorgde hem een niet echt fijn gevoel.
“Hey.” Zegt Os droogjes en hij knijpt even extra hard in Tim’s hand. Tim, die het niet echt merkt, gaat gewoon door naar de volgende.
Mellanie kijkt even richting Os, om te zien of hij naar haar kijkt, maar ze zucht als ze ziet dat hij Tim nauwlettend in de gaten houdt. Wat zou er nu door zijn hoofd spoken?
Nadat iedereen wat kennis gemaakt heeft met Tim gaan ze weer aan het werk. Behalve Paula, die toont Tim waar hij zijn spullen mag zetten.
“Paula?” vraagt Tim.
“Ja?”
“Ik heb de indruk dat Oswald me niet echt mag.”
Ze kijkt hem verward aan. “Hoezo niet?”
“Nou ja.. Ik weet ook niet hoe het komt. Dat gevoel heb ik gewoon.”
Paula opent de deur van de jongensbungalow en begeleidt Tim naar binnen. “Daar zou ik me niet te veel van aantrekken. Os kan een beetje een stoere jongen lijken, in het begin, maar eigenlijk is het een schatje.”
“Als jij het zegt.” Tim plaatst zijn koffer op de grond en kijkt even rond. “De bungalows zijn hier wel mooi.”
“Ja he. Je zal het hier vast naar je zin hebben, het is echt leuk om hier te werken.”
“Hoe komt het eigenlijk dat jullie nu nog iemand zochten?” vraagt Tim geïnteresseerd.
Paula haalt haar schouders op. “Er viel een mankracht weg, dus ja..”
“Ik snap het.” Tim glimlacht. “Ik zou nu wel mijn koffer willen uitpakken, als je het niet erg vindt.”
“Natuurlijk. Ik laat je wel. Je vindt je weg vast wel terug naar de koffieshop. Tot straks.”

“Ik moet hem niet.” Zegt Os tegen Didi.
“Hij valt best wel mee hoor,” zegt Didi. “en ik denk niet dat Mel echt geïnteresseerd in hem is. Anders had ze al lang iets over hem gezegd.”
Os haalt zijn schouders op. “Mellanie heeft hier niets mee te maken, ik mag die kerel gewoon niet.”
“Vast.” Didi staat op en loopt richting het zwembad. Os kijkt hem geïrriteerd na.

“Femke..” begint Paula. “Misschien moeten we toch even zeggen wat er met Stef aan de hand is..”
“Wat? Waarom?”
Paula zucht. “Iedereen stelt zich vragen en om eerlijk te zijn.. het is verdacht. Ik zou me ook vragen stellen. We kunnen dit niet voor ze blijven verzwijgen, Fem, het zijn onze vrienden. Ze horen te weten wat er met Stef is.”
“Paula.. Ik weet het niet. Ik wil niet dat iedereen zich zorgen gaat maken.” Mompelt Femke.
“Dat weet ik.. maar ze kunnen misschien helpen?”
“Hoe zouden ze nu kunnen helpen, Paula?” valt Femke uit.
“Misschien kan Didi proberen om Robi-”
“Nee!” zegt Femke meteen. “Ik wil het niet.”
Paula rolt met haar ogen. “We kunnen niet anders! Wie weet wat gebeurt er met Stef als we geen hulp zoeken. We hebben al te lang gewacht.”
“Paula. Stop.” Femke loopt boos de bungalow uit terwijl Paula alleen maar kan zitten en zuchten. Net op het moment dat ze wil vertrekken naar de receptie komt Tim binnen.
“Is Femke altijd zo?” lacht hij.