067- Ella

‘Liam, we have to make a plan to put them back together’, zeg ik plots uit het niets. Hij, Jasmien en papa weten wie ik met ‘them’ bedoel.
‘Give them some time, maybe they do something themselves.’
‘It’s been a week, Liam.’ Het is inderdaad al een week. Al een week praat Elouise niet meer met me en al een week belt Harry me ’s avonds op, huilend en eenzaam.
‘Did you hear anything from Elouise?’ vraagt hij me. Ik schud van nee en kijk Jasmien verwachtingsvol aan.
‘I was with her yesterday, she’s broken, Ella. Because of what happened with Harry and also that you don’t talk to her.’
‘I don’t talk to her? I sent her a text that I wanted to talk but I never had an answer’, zeg ik verontwaardigd.
‘Then she’s still mad’, zegt papa
‘For no reason’, zucht ik geërgerd.
‘Maybe for her, there is a reason’, antwoord pap terug. Juist als ik mijn mond wil opendoen, richt Jasmien zich tot me.
‘I need to ask you something.’
‘Shoot.’
‘Normally I go home the day after tomorrow but I want to stay a bit longer. Is that okay?’
‘Of course it is! Why wouldn’t it be?’
‘Because this is an apartment for two and you already lie her with three, it’s a bit crowded with me.’
‘Jasmien, je bent mijn beste vriendin. Het maakt niet uit of we hier met twee, drie of tien wonen, voor jou is er altijd plaats.’
‘Dank je’, prevelt ze als ze me een knuffel geeft.
‘Dat was mooi gezegd, little girl’, knikt paps me toe. Alleen Liam zit met een verward gezicht te kijken.
‘Haha Liam, don’t you mind that I stay a bit longer?’ lacht Jasmien.
‘Of course not’, antwoordt hij ook enthousiast.
‘Okay, thank you’, zegt ze als ze ook Liam een knuffel geeft.
‘I go to bed’, zeg ik als ik geeuw. Ik sta op en geef paps een zoen op zijn wang. Ook Jasmien krijgt een kusje.
‘I go with you’, zegt Liam als hij mijn hand pakt we laten Jasmien en paps achter en begeven ons naar de slaapkamer. Liam doet zijn kleren uit en kruipt in boxershort tussen de lakens. Ik kruip in zijn armen nadat ik mijn pyjama aandeed. Ik kan niet slapen, ik denk continu aan Harry en Elouise. Dan bedenk ik me dat Harry nog niet heeft gebeld. Ik kruip voorzichtig uit Liam’s armen want hij slaapt al. Aan de deur hou ik halt.
‘Ze maakt zich veel te veel zorgen’, hoor ik zeggen. Papa? Ik ben zeker dat ‘ze’ voor mij staat.
‘Ik weet het niet. Elouise is echt kapot van de ruzie. Zowel met Harry, als met Ella’, zegt Jasmien. Ik weet dat afluisteren niet netjes is, maar toch blijf ik ongemerkt staan.
‘Ella stuurde haar een sms. Ze heeft de eerste stap gezet. Elouise heeft de kans om te praten.’
‘Je wilt niet weten hoe Elouise op dat sms’je reageerde.’ Hoe? Ik ben erg verward. Jasmien zei dat met een negatieve ondertoon. Zonder vraag van papa gaat Jasmien verder.
‘Ze flipte. Ik ken ze nog niet lang maar ik had ze nog nooit zo gezien. Eleanor schrok ook.’
‘Hoe bedoel je flipte?’
‘Ze begon erg te snikken en bleef maar zeggen dat we weg moesten gaan.’ Ik sta zo versteld dat ik niet doorheb dat mijn gsm gaat. Als het uiteindelijk toch tot me doordringt, staat Jasmien al voor me.
‘Ella? Hoelang sta je hier al?’ vraagt ze geschrokken. Ik antwoord niet, neem mijn gsm en ga de slaapkamer weer binnen.

- Ella? Zijn stem zit vol verdriet.
• Hi Harry. Mijn stem breekt bij zijn naam.
- What’s the matter?
• Elouise…
- Is she still mad?
• More I guess.
- I can’t follow
• Me neither. But I heard Jasmien talking. I wanted to talk to her. But she freaked out.
- …
• Harry?
- I want her back, Ella.
• You will, I promise. It just asks time.
- Too much time.
• I know. Try to catch some sleep.
- I’ll try. Thanks Ella
• Sleep tight.

Ik nestel me weer in Liam zijn armen zonder hem wakker te maken. Morgen ga ik naar Elouise, dit moet echt gedaan zijn.