In your arms, I feel save [018]

Ik rol me op en kruip tegen Harry aan. Ik druk mijn nagels in zijn schouder en gaa.p zachtjes. Harry is lief. 'Slaapkop,' plaagt hij me lichtjes. Ik kijk op en grinnik liefjes. 'N-niet,' murmel ik zachtjes en verberg mijn hoofd in zijn hals. Hij lacht zachtjes en streelt door mijn bruine haar. Mijn oortjes reageren op zijn gestreel en ik ga langzaam recht op zitten. 'Wat wil je gaan doen vandaag?' Vraagt Harry vrolijk aan me. 'Uhm..' bedachtzaam kijk ik voor me uit. Hard bijt ik op mijn onderlip. 'Zullen we anders zo naar de stad gaan? Dan kunnen we wat spulletjes voor je halen.' Met grote ogen kijk ik hem aan. 'Echt?' Vraag ik lief en Harry knikt hevig. 'D-dankje,' ik knuffel hem en verberg mijn hoofd in zijn hals. Niemand is ooit zo lief voor me geweest.

Al snel lopen we naar buiten. Harry had zijn krullen in een beanie verstopt en een zonnebril op gezet. Om iets minder herkenbaar te zijn voor de rare, gillende meisjes had hij verteld toen ik hem raar aangekeken had. Zelfs had ik ook een beanie op, een grijze dit keer. Ik glimlach vrolijk en loop verder. Het was lang geleden dat ik onder normale omstandigheden naar de stad was gegaan. Vroeger was ik er wel eens door heen gereden en als ik geluk had kon ik door het raam gluren, naar buiten. Alleen dat was zeldzaam. Vaak zat ik zelfs achterin opgesloten in een grote kooi zodat ik geen ontsnappingspoging kon doen. Snel schud ik de herinnering weg. Niet aan denken Lou, niet nu. 'Waar wil je kijken?' Vraagt Harry. Ik kijk op en kijk naar alle winkels. Sommige waren groot, andere klein maar ze hadden allemaal fleurige leuke spulletjes buiten staan en een vrolijke etalage. 'Uhm..'bedenkelijk wijs ik naar een kleding winkeltje verderop. Hij knikt en pakt mijn hand zachtjes vast. Lichte blosjes verschijnen op mijn wangen en ik volg hem tussen de mensen door naar de winkel. Voorzichtig kijk ik rond en kijk naar alle spullen. Mijn ogen worden groter en ik glimlach eventjes. Er was zoveel keus. 'Kijk maar of je wat leuks ziet.' Harry laat mijn hand los. Ik zucht ietsjes teleurgesteld en knik eventjes. 'Oké,' voorzichtig begin ik tussen de kleding te kijken, uitkijkend voor mijn nog al scherpe nagels. Ik wou niets kapot maken. Een keer had ik per ongeluk een vest van mijn vorige baasje kapot gemaakt en dat liep niet zo fijn af. Ik heb nog steeds een klein litteken op mijn heup er door. Snel schud ik de gedachten weer weg en zoek verder. Na een tijdje had ik wat leuke dingen gevonden. Harry komt naar me toe. Glimlachend kijk ik hem aan. Hij had al een tasje in zijn handen. 'W-wat is d-dat?' Vraag ik nieuwsgierig. Hij grijnst, 'dat ga ik niet vertellen.' Ik pruil eventjes en hij pakt de spullen van me over. Rustig rekent hij af. Als hij klaar is pak ik de tas aan. Voorzichtig pak ik zijn hand vast. Hij kijkt me verbaasd aan maar glimlacht dan. Zachtjes verstrengelt hij onze vingers en trekt me mee naar buiten. 'Dat is Harry Styles!" Hoor ik een meisje gillen. Harry kijkt geschrokken op. 'Kom,'' sist hij. Hij trekt me mee en begint te rennen. Al gauw rent er een groep meisjes achter ons aan en zijn er verschillende flitsen zichtbaar. Harry trekt me mee, een paar steegjes in om uiteindelijk uit te komen bij een parkje. Hijgend trekt hij me door een klein, haast onzichtbaar paadje en we horen de meisjes de andere kant op rennen. Ik zucht opgelucht. Dat was raar. 'Gaat het?' Vraagt hij zachtjes en laat mijn hand los. Ik knik eventjes. 'Ja,' zeg ik zachtjes en glimlach zwakjes naar hem. 'Ik denk dat we nog even moeten wachten.' Hij ploft op een bankje neer en ik kruip voorzichtig naast hem. Ik rol me tegen hem aan en wiebel mijn oortjes even heen en weer onder mijn beanie. Ik kan hem hier niet afdoen. Straks maakte ze weer foto's. Wat doen ze eigenlijk met die foto's? Straks zag iemand ze en werd ik herkend.. Ik ril eventjes en bijt hard op mijn lip. Ik wil niet terug, ik wil bij Harry blijven. 'Is er wat Lou?' Vraagt Harry aan me. Ik schud mijn hoofd. 'N-nee hoor,' zeg ik zachtjes en glimlach zwakjes naar hem. Hij trekt me tegen hem aan en ik nestel me tegen hem aan. Ik moet er maar op vertrouwen dat het niet gebeurd.