De 100e Hongerspelen - 237

Snow keek Peli ontzet aan.
“Ik zou haar geen kwaad hebben gedaan.”

“Oh nee? Ik ken genoeg mensen die u kwaad heeft gedaan, van wie niemand dat verwacht had! Ik zie niet één reden waarom u mijn dochter zou sparen!”
“Ach, ze moest me gewoon wat informatie geven, meer niet.”
“Nou, dan heeft u een probleem, want Cille praat nooit.” Peli keek hem aan. “En haar avox kan natuurlijk ook niets zeggen.” Snow gromde kwaad.
“Ga weg”, eiste Amethyst. “Laat ons met rust. We zien u morgen wel, bij uw onderhandelingen met de Spotgaai, op tv. Of bent u van plan ook de rest van Panem te laten weten dat uw dochter u eigenlijk niets kan schelen?” Snow gromde en keek hen één voor één kwaad aan, maar draaide zich uiteindelijk om en beende weg, aarzelend gevolgd door de vredebewakers.

***

“Xandrijn is dood!” Toista stormde het appartement in.
“WAT?” Katniss en de anderen sprongen op. “Hoe, wat is er gebeurd?”
“Ze kwamen Jelger tegen, en, en Ian bood hem aan bij hen te komen en, en toen begonnen ze te vechten en…”
“Jelger is ook dood”, zei Johanna kalm, ze was achter Toista aan gekomen. “Ian is ongedeerd.” Kalm vertelde ze wat er gebeurd was.
“Xandrijn… vreselijk”, fluisterde Katniss.
“Dat nu net hij…”, vulde Haymitch aan.

***

“Ian?” Ian keek op, hij had Xandrijns hand nog steeds niet los gelaten.
“Odette? Wat…”
“We waren bang dat je gewond was”, zei Odette zacht. Ze liep naar hem toe. “Heb je ergens pijn?” Ian schudde zijn hoofd.
“Xandrijn…”
“Ik weet het, jullie waren vrienden.”
“Ik kan hem toch niet alleen laten?”
“Ian, hij zou niet willen dat je hier bleef. Hij wil dat je wint, samen met Vania en Rue.”
“En jij dan?” Odette glimlachte.
“Misschien heb ik geluk, maar jullie zijn belangrijker.” Ze trok Ian recht. “Kom, we gaan, Vania wacht op je.”
“Maar…”
“Xandrijn gaat naar huis”, zei Odette zacht. “Kom.”