Blaine 05

'Met Blaine, is er al nieuws Mercedes?' 'Nee maar Sebastian heeft ons voor de gek gehouden, hij weet niet waar Kurt is.' klinkt er door mijn telefoon. Ik begin te huilen, ik ben nog nooit zo bedrogen door familie. Okay Sebastian is geen echte familie maar hij weet alles van mij. En zou onze vriendschap voor hem een excuus zijn geweest om bij me te zijn. 'Waar is hij nu?' 'Dat weten we niet, maar we denken dat hij terug naar jullie huis gaat. Blaine houd je sterk. Scheld hem verrot maar niet gaan vechten daar krijg je problemen mee.' 'Ik kan niks beloven. Ik ben nog nooit zo boos geweest.' zeg ik. Ik hoor de voordeur gaan en zie Sebastian staan met een Big smile. 'Mercedes hij is hier ik moet gaan.' fluister ik door de telefoon en geef haar niet te kans om wat terug te zeggen en hang op. Ik bekijk even mijn opties van wat ik kan doen. Ik kan er op los meppen, hem verrot schelden, hem dood negeren en gewoon met Kurt om blijven gaan of ik zing hem mijn gevoelens toe. Dat laatste is misschien het vriendelijkst, maar dat verdient hij niet. Ik ga eerst gewoon met hem praten. Ik loop naar hem toe, ' Jij mee naar boven nu' zeg ik terwijl ik naar boven loop. 'Zo jij bent snel over hem heen' zegt hij lachend terwijl hij met de sprongen me in haalt op de trap en me dwingt om te stil te staan tegen de muur. 'Nee Sebastia-an, is het echt niet in je op gekomen dat ik met je zou willen praten of iets dergelijks.' 'Nee eigenlijk niet.' fluistert hij terwijl hij me een zoen in mijn nek probeert te geven. Ik duw hem van me af en loop weer verder naar mijn kamer. Zodra hij binnen is barste ik los. 'Ik wil dat je mijn huis verlaat morgen nog.' 'Wat dat meen je niet?' 'Ja eigenlijk wel. Je weet niet wat ik nu voel. Hoe durf je Kurt en zijn vrienden hier bij te betrekken.' 'Sorry hoor, dat ik je opeens met een andere jongen moet delen.' 'Sebastian, er is nooit iets geweest tussen ons, dus je me niet te delen want jij verdwijnt uit mijn leven.' 'Waarom geef je niet gewoon toe dat je iets voor me voelt.' 'Okay ik heb het geprobeerd, dan maar op de andere manier.' 'Welke manier?' 'De publieke vernedering' zeg ik.

'Okay iedereen dit is voor iedereen die wel eens last heeft van een stalker.' zeg ik terwijl de band het nummer in start. Ik zing het nummer waarna iedereen stil is. Tina komt naar voren om 'Blaine gaat het wel? Ik bedoel je bent echt van streek.' zegt ze terwijl ze een arm om mij heen slaat. 'Nee, je weet niet hoe het voelt als familie van je verbied om met iemand om te gaan, alleen op dat ze verliefd op je zijn.' 'Sorry ik weet niet wat je bedoelt.' zegt ze met een stem waar ik van voel dat ik haar kan vertrouwen. 'Ik kan er niet in het openbaar overpraten.' zeg ik terwijl ik de Cd-speler weer aan zet. 'Okay waar wil je er dan wel over praten?' 'Op het dak.' zeg ik en ik ga haar voor naar de trap. Als we op het dak zitten begin ik mijn geschiedenis te vertellen over Sebastian en mij. ' Twee jaar geleden ben ik van school verandert omdat ik niet geaccepteerd werd op mijn school. Op de school waar ik nu zit word ik nog steeds gepest, maar ik pak het nu anders aan. Het was de eerste dag toen ik Sebastian ontmoette.

Met een opgewekte lach loop ik de school binnen. Vanaf vandaag zou de pesterijen over zijn. Bij de administratie vraag ik: 'Heey ik ben Blaine Anderson, ik ben nieuw hier. Ik moest me hier melden stond er in de papieren.' De conciërge achter de balie staat op en geeft me een hand. 'Hier is je rooster en plattegrond. Ik zou de route naar je eerste lokaal wel even rood kleuren.' zegt hij vriendelijk terwijl hij de route rood kleurt. 'Bedankt, fijne dag verder.' zeg ik en ik loop weg. De weg vinden was niet al te moeilijk, maar toch kwam ik iets te laat. 'Ehm, pardon. Ik was de weg even kwijt.' zeg ik als ik het klaslokaal in loop. 'Weet je de weg nog steeds niet na zoveel weken.' zegt de docent verontwaardigd. 'Sorry maar ik ben nieuw hier. Dit is mijn eerste uur van mijn eerste dag.' 'O ja sorry, jij moet Blaine Anderson zijn.' 'Dat klopt' 'Kom dan stel ik je voor aan de klas.' 'Ik denk dat dat ondertussen niet meer hoeft.' zeg ik knikkend gebaar naar de klas die ons met uitpuilende ogen aankijken. 'Maar moet je niks over jezelf vertellen.' 'Nee het zijn toch clusterklassen?' 'Ja, maar je zit wel alleen met deze leerlingen.' 'Okay ik vertel wat over mezelf.' dus ik vertel dat gene wat ik belangrijk vind om te vertellen. ''Bedankt Blaine ga maar naast Sebastian zitten.' zegt meneer de docent hoe hij zich zelf noemt wijzend naar een tafeltje naast een best knappe gozer.
'Vanaf dat moment begon de vriendschap tussen Sebastian en mij. Vanaf dat moment is Sebastian verliefd op mij geweest maar ik heb eigenlijk nooit zijn liefde beantwoord omdat ik niet verliefd op hem was.' 'Hij heeft dat nog niet verwerkt?' vraagt Tina en ik knik bevestigend. 'Thanxs voor listing.' 'Graag gedaan kom de andere zouden wel zich af vragen waar we zijn.'