Het Kasteel Van Dracula?

Ik zat op een van de 2 grote stoellen met een ontzettend fout bloemmetjes print voor de openhaard met een kop thee.
ik kijk nog even de kamer rond of er meer stond maar overigens niet veel, alleen een tapijt van oosterse liederen, 2 grote stoellen, een openhaard, graaf sukkula zijn schilderij en 2 kandelaars in de hoek. laten we de 2 deuren niet vergeten naar boven en naar de wijn kelder...
'' Tante, meent u het serieus van graaf Dracula?'' ze knikt bewonderend '' jaha, Graaf Dracula... och wat een charmerende man''
ik kijk raar ''uhm... is hij niet al 100 jaar dood ofzo?'' ze schud van niet '' nee, nee hahaha hij leeft nogsteeds!''
ik kijk raar ''haha hoezo heeft u zijn kasteel dan?'' opeens kijkt ze me aan met een doordringende blik en een grijns waar een kat zelfs zijn rug krom zou doen.
''hij leeft, wij zijn hier tengast mijn kind'' ik kijk haar met grote ogen aan '' ten gast wat?'' ze knikt '' maar goed het is al laat Elodie, Garson zal je jouw kamer laten zien toch Garson?'' opeens hoor ik gekuch achter me van schrik gutst er een laag thee over mijn broek.
'' mademoisel, als ik u mag vergezellen naar uw kamer dan kunt u zich opfrissen'' ik knik en sta op '' je kopje Elodie'' zegt tante vlug ''ohja'' en zet mijn kopje op t kleine salon tafeltje. Garson heeft een zaklamp in zijn handen '' Garson is hier geen licht?'' hij knikt '' manatuurlijk wel Mademoisel alleen kaarsen'' ik kijk op '' geen electri....'' ''dat wilt mijn heer niet hebben'' onderbrak hij mij '' mijn heer?'' ''ja mademoisel u heeft net het verhaal gehoord van uw Tante ''
ik zucht en loop de krakende trap op. eindelijk boven gekomen zien we een overloop waar je twee kanten op kunt links en rechts '' u zit aan de linker vleugel Mademoisel Elodie'' ik knik ''wilt u mij erheen brengen alstublieft'' garson grinnikt''' zoals u wenst'' zegt hij trots .
we slaan links af helemaal naar achter hij stopt aan het einde van de hal '' hier is uw kamer mademoisel ''
ik knik vriendelijk en garson geeft mij de zaklamp ik probeer een Lucifer te vinden '' zoek je dit?'' hoor ik achter me.
van de schrik laat ik de zaklamp vallen en slaak een gil mijn mond word bedekt door de zachtste maar koudste hand die ik ooit heb gevoelt als ik ben gekalmeerd durf ik mijn ogen eindelijk open te doen, in het donker zie ik twee ogen schitteren '' gaat alles goed Madame?'' ''hmhm'' brom ik '' ik zal licht maken '' zegt hij lachend met zijn zachte stem. langzaam zie ik zijn gestalte door het licht van de kaarsen. zijn blonde haren zijn naar achteren gewerkt zijn blouse hangt losjes om zijn lichaam, dan draait hij zich om en kijkt me in de ogen met een gif groene kleur. ''wat doet u in hemelsnaam in mijn kamer?'' ik kijk hem met grote ogen aan '' uw kamer?'' hij knikt '' dit hele kasteel is van mij... vertelde madame Trudy dat niet?'' ik knikte van ja '' m..m..maar wie bent u'' vroeg ik geschrokken.
''haha, Graaf Vladimir Dracula '' grijnsde hij . ''d...d...dracu....la...'' hij knikte '' Dracula ja..'' ik stapte achteruit '' vampier.. graaf Dracula...'' ''inderdaad dat ben ik'' zei hij kalm. '' ga..je me bijten 0.o'' zei ik snel', Vladimir Dracula toverde een onheilspellende grijns op zijn gezicht. '' helaas niet mademoisel u draagt zilver om uw nek, dan ben ik bang dat ik zal verdwijnen'' ik verzamelde al mijn moed en stapte op hem af ''dus als ik dichter kom...'' ik stond nu tegen zijn borstkas aangedrukt met mijn nek zowat in zijn gezicht '' dan zult u verdwijnen....'' hij duwde me voorzichtig weg ''inderdaad'' zei hij rustig maar ik zou zeggen neemt u plaats u bent mijn gast ik verzoek u te gaan slapen het is al 12 uur... ik knikte en nam plaats in het grote mahonie houten bed met honderde kussens erop geweven van rood draad. het laatste wat ik zag was Graaf Dracula plaats nemen op een stoel in de hoek...