Lost OO2.

Harry Edward Styles

Nors staarde ik voor me uit, terwijl ik met een diepe zucht op de bank plofte en mijn armen boos in elkaar vouwde. Wat een gezeik ook altijd hier. Ik was het zo spuugzat.
"Harry, misschien kan je ook iets gaan doen, in plaats van alleen maar te zitten.Aangezien je de laatste tijd al zo weinig doet. Het is wel makkelijk om alle anderen het werk te laten doen, hé." zei Zayn opeens fel. Met opgetrokken wenkbrauwen keek ik hem. What te hell? Meende hij dit nou serieus. Wat was er mis met hem. Was hij ongesteld of zo.
"Kop houden, Malik." beet ik terug. Zayn gaf me een boze blik, maar ik negeerde het. Ik zette me altijd in voor deze band. Ik was altijd degene die weer met een goed idee kwam voor een liedje of een gaaf idee voor de videoclip, maar opeens konden ze het niet meer van me hebben. Het werd ineens niet meer geaccepteerd. Like what the hell did I do wrong? Wat heb ik gedaan dat opeens iedereen hier een hekel aan me heeft. Nou zo ver ik kon bedenken, had ik niets fout gedaan.
"Jongens kappen! Laten we het even gezellig houden." kwam Liam er tussen. Ik rolde met mijn ogen. Gezellig? Het was alles behalve gezellig de laatste tijd.
"Ik wil best gezellig doen, als hij daar normaal gaat doen," zei ik, terwijl ik naar Zayn wees die boos tegenover me stond. Hij kookte gewoon. Zijn ogen spuwde vuur.
"Harry.."
"Liam.." imiteerde ik hem.
"Doe is een keer niet zo kinderachtig Styles. Grow up." Mijn mond viel open van verbazing.
"Ja inderdaad, Styles." deed Zayn er nog een schepje bovenop. Pardon? Dit ging je niet menen.
"I am outta here. Jullie zoeken het maar uit." Ik stond op van de bank en pakte mijn tas van de stoel. Ik wierp nog een boze blik naar Liam en Zayn voordat ik de deur dicht klapte. Ik kreeg wat verbaasde blikken van Niall en Louis toen ik over de gang liep, maar ik negeerde het. Liam koos gewoon Zayn zijn kant. Oké, hij moest het zelf weten, maar dan hoefde hij niet van mij te verwachten dat ik daar nog een seconde bleef. Eikels. Boos liep ik naar mijn auto die op de parkeerplaats stond. Ik deed de deur open, ging in de auto zitten en met een klap deed ik de auto dicht.
"Godverdomme!" riep ik boos uit, terwijl met mijn hand hard op het stuur sloeg.

Ik reed maar wat rondjes, terwijl de scène van net nog steeds door mijn hoofd spookte. Ik kon het gewoon niet bevatten. Ik was boos, maar toch ook weer niet. Ik was ook weer teleurgesteld in ze. Ik snapte er helemaal niks van. Ik snapte niet eens hoe ik me voelde. Ik wierp een blik op mijn horloge. Zeven uur. Vanessa zat vast thuis op me te wachten, maar het kon me even niks schelen. Ik had geen behoefte om naar huis te gaan. Dan zou ze vast weer vragen wat er aan de hand is en dan moest ik weer gaan liegen dat er niks aan de hand is en ze het vast verbeeld. Ik zette mijn auto aan de kant van de weg en pakte mijn iPhone uit mijn tas. Drie gemiste oproepen. Twee van Vanessa. Een van Liam? Ik schudde mijn hoofd. No way, dat ik hem terug ging bellen. Hij kon de pot op. Ik besloot Vanessa toch maar te bellen. Nadat de telefoon enkele keren overging nam ze op.
"Met Vanessa!" hoorde ik haar vrolijke stem.
"Hey met mij!"
"Waar ben je? Ik zit op je te wachten joh krullenbol!"
"Uhm, ja het liep wat uit met de band en zo. Dus ik ben daar nog steeds. Ik denk dat ik ongeveer met een uurtje thuis ben. Ik zie je dan zo oke?"
"Oke, tot straks!" Het voelde zo slecht om tegen haar te liegen. Ik wist dat ik er over kon praten met Vanessa, maar ik wilde haar er niet mee lastig vallen. Ze was er helemaal van overtuigd, dat na die ene ruzie tussen de band, dat het weer helemaal goed kwam en dat het gewoon irritaties waren. Het waren ook irritaties, maar met de dag werden ze erger. Ik ging ook steeds met meer tegenzin naar ze toe, terwijl ik normaal niet kon wachten mijn vijf broeders te zien. Ik wist niet eens meer of ik ze wel als broeders zag. We hadden al drie weken lang constant ruzie. Telkens ging er wel iemand boos weg.. Meestal was ik diegene. Ik zuchtte luid. Ik startte de auto weer en reed de weg weer op. Ik zou nog wel een aantal rondjes rijden, voor ik terug naar huis ging. Rijden om mijn hoofd even leeg te maken. Dat was wel nodig..