Afscheid

de week ging snel voorbij dit was de laatste dag dat ik nog samen kon zijn met Alex.
ik hou zoveel van hem en wil hem niet kwijt, in zo'n korte periode ben ik werkelijk van hem gaan houden, maar nu moet ik weg voor maarliefst 3 jaar..
van de gedachte begon ik al te huilen op mijn bed ''het komt wel goed lieverd'' zei ALex met een rustige toon, ik zuchtte en keek hem aan. rond 3 uur zal mijn tante mij ophalen... en het is nu 1 uur.. ''Elodie, wat er ook gebeurt ik blijf van jou'' ik knikte, langzaam rolde een traan langs mijn wang hij gleed met zijn hand over mijn wang '' t komt goed ik zal wachten op je, andersom hoop ik dat ook?'' ik knikte lachend en zoende hem.
''een meisje van weinig woorden dus'' '' ik hou van je'' zei ik.. ALex keek me aan vol liefde en vreugde '' ik ook van jou'' zei hij met een brok in zijn keel.
het was net alsof de tijd voorbij vloog en ik hoorde de toeter al van de auto van mijn tante ik stond op en pakte mijn koffer.
Alex stond ook op en liep mee bij de deur zei hij nog hoeveel hij van me hield en dat hij echt bleef wachten op mij.
'' dat zal ik ook doen'' beloofde ik hem en opende de deur.
Tante zat al tegen de auto aan geleund ''zozo dus dit is meneer Alex'' zei ze verontwaardigt ik knikte en hield zijn hand vast '' goed dan stap in lieverd'' en ze wenkte me de auto in '' ik gaf Alex nog een zoen en stapte in'' ik drukte mijn neus tegen de ruit aan en zwaaide, langzaam biggelde er een traan over mijn wang, Alex durfde amper te kijken en zo ook hij huilde.
ongeveer een uur onderweg zijn geweest te zijn kwamen we eindelijk aan bij tante haar huis, het was een ontzettend groot en griezelig huis nog erger dan dat van Alex ik stapte uit en de butler keek me doordringend aan ''madame mag ik uw koffer over nemen'' ik knik en loop alvast vooruit met tante.
''ik hoop dat jeje thuis zult voellen kindje'' '' ja lijkt me sterk'' mompel ik. toen tante de deur opende kwam ik in de lange smalle hal met allemaal schilderijen aan de muur, elke stap die ik zette kraakte het leek net een spookhuis. ik liep er snel door heen naar de 2 grote klap deuren ik wou ze net open trekken toen ze vanzelf open gingen ik schrok me kapot en deinsde achteruit tante begon te lachen '' haha, niet zo schrikken dit gebeurt vaker''
vaker? dacht ik bij mijzelf. we stonden in de woonkamer waar als enige een grote openhaard stond met daarop een fruitschaal en andere tierelantijntjes maar boven de openhaard hing een reusachtig schilderij van een knappe jonge man, op zijn schoot ligt een vrouw er druipt bloed langs zijn mond en op de vrouw haar hals zitten wat sporen van een worsteling ''wat een gruwelijk schilderij!'' roep ik uit ''shhht, graaf Dracula mag je toch niet zo beledigen!'' ''graaf Dracula wut?'' ik keek verward ''ja, dit is zijn oude kasteel je weet toch dat we in transsylvanie zijn!'''ik kijk verwart '' we waren maar 1 uur onderweg'' ''haha dat denk je maar! je was inslaap gevallen'' grinnikte tante. '' maar dan ben ik nog verder van Alex!'' roep ik uit. tante knikt en wrijft over mijn wang ''t is beter zo'' zegt ze.