Hoofdstuk 1

HaeJae & Syeolli pov

Eindelijk aangekomen in ons huisje en nu alles uit de dozen halen en op ze'n plaats zetten. En wat voor een lastig karwei is dat wel niet. Vooral als ik alleen alles moet uitpakken want dat o zo lieftallig zusje van mij zit gewoon op haar luie kont in de zetel, maar daar komt dus niets van in.

"Syeolli!! KOM MET JE LUIE KONT VAN UIT DIE ZETEL!" riep ik vanuit de keuken. "Moet da echt ik ben moe." zei ze. Alsof ik niet moe ben na die lange reis van België naar Korea. "Maakt mij niet uit ik ben ook moe kom nu gewoon helpen of je slaapt maar in de zetel!" "IK KOM!"

Dat ging snel! Ik zag haar met tegenzin uit de zetel komen maar als we het nu niet doen gaan we het blijven uitstellen. Na meer dan 4 uur dozen uitpakken en alles op ze'n plaats zetten kunnen we eindelijk wat rusten. "Ik heb honger kan je iets halen om te eten?" Syeolli zei. "Haal het zelf!" zei ik terug. "Maar wat dan eonni? We hebben niets in huis?" Verdomme dat ik daar niet aan gedacht heb! "Supermarkt?" vroeg ik aan haar. "Moet dat echt? Ik ben moe!"

Wanneer ben je nu niet moe? "Yah Dongsaeng ik ben ook moe kom op inkopen doen!" Achter 10 minuten waren we in de supermarkt en was die niet groot zeg! Moest het kunnen zou je gewoon verloren lopen. "Eonni ik wil noodles!" zoals altijd onze noodle freak. "Als we daar zijn ja maar we gaan niet altijd noodles eten hoor vast voedsel moeten we ook eten." Ik zag haar gezicht al veranderen wanneer ik dit zei, want dat wil zeggen dat zij moet koken! Evil Me!

"Araso als jij het zegt." Had ik geweten dat de winkel zo groot was had ik gewoon een pizza besteld ofzo en morgen naar de winkel gegaan we zijn hier al een half uur en we hebben nog niet eens de helft van de winkel gedaan. "Aish Syeolli dit wordt niets. Het is hier veel te groot we moeten opsplitsen we zien elkaar aan de kassa Araso?" "Araso eonni ik zie je dan.

Syeolli POV

Ik zwaaide mijn oudere zus nog na voordat ik me verdiepte in de melkproducten. Misschien kon ik een lekkere roomsoep maken. Maar dan had ik ook groenten nodig... Als ik me haastte, kon ik zo snel mogelijk eten. Ik rende voorbij de fruitafdeling, afvragend waar nou die groenten waren totdat ik tegen iemand op botste. "Kijk waar je loopt!" zei een onbekende. "Mianhae, ik heb je niet gezien." verontschuldigde ik me.
"Dat is duidelijk, je bent ook zo klein." zei hij met een smirk op zijn gezicht.

Had ik het niet gedacht, waarom kom ik altijd zulke jongens tegen op zo'n manier?
"Maak maar dat jij nog uit de supermarkt kan met zo'n lantarenpaal zoals jij, Baka!" Zei ik boos en liep gefrustreerd weg.

OMG, dit moet ik aan HaeJae vertellen als ik haar zie. Na lang zoeken heb ik dan eindelijk toch de groenten afdeling gevonden. Even op adem komen en dan alles uitzoeken. Toen ik bijna op het einde van de groenten afdeling was stond daar opeens die jongen waar ik tegen gelopen heb. "OMG nee niet weer! Maken dat ik weg kom."ik draaide me om om terug de andere kant uit te gaan. Gelukkig heeft hij mij niet gezien denk ik toch.

(Is dat niet dat meisje vandaar juist? Ja het is zei zo klein, wat zei ze ook weer? Baka ofzo iets? Moet ik vragen aan Kris wat dat wil zeggen.)

Ik bleef aan de kassa wachten totdat ik mijn zus aan zag komen met een hele mand eten. "Eonni! Ik MOET je wat vertellen!" Mijn zus draaide met haar ogen en zuchtte. "Heb je weer een knappe jongen gezien?"
Ik dacht even na voordat ik antwoordde want ik had er niet echt op gelet. Ik hoorde mijn zus van ongeduld zuchten en zeggen: "Ja dus, had ik het niet gedacht."
"Wel ja en neen eigenlijk. Hij viel nog mee van uiterlijk, maar hij was zo onbeleefd. Hij noemde me KLEIN!" klaagde ik.

"Wel... Je bent ook klein." zei ze plagerig. "HaeJae, dat is niet grappig!" pruilde ik.
"Ok, sorry. Maar waarom zei hij dat je klein was?" vroeg ze. "Ik botste tegen hem op. Maar ik zal er niet langer mijn woorden aan vuil maken, ik heb honger." zei ik tegen haar. "Araso, en jij met je honger, zeg liever wat je klaar maakt om te eten!" zei ze met een vermoeide blik in haar ogen.

“Kip curry met rijst en het dessert kies jij maar.” Zei ik terwijl we alles op de band zette. “Araso, bananenijs met bananen.” Antwoordde ze. Maar ik luisterde niet en staarde naar iets wat achter haar stond. “Syeolli, wat is er?” Heel subliem probeerde ik achter haar te wijzen, en gelukkig had ze het door.

Ze draaide haar om om de laatse producten op de band te leggen en ondertussen keek ze op wie er achter haar stond. “Kris dat is dat klein meisje waar ik het over had!” hoorde ik hem zeggen tegen zijn vriend. Maar de andere jongen leek niet te luisteren. Hij staarde vreemd naar mijn oudere zus die op haar beurt naar hem terug staarde. Ik wilde vragen of ze elkaar kenden, maar daarvoor was ik te geïrriteerd door die lange panda! “HaeJae dat is die lantarenpaal waar ik het over had.” Reageerde ik erop. “Wie noem je hier lang?” zei de jongen wat boos. “Wie noem je hier klein?” zei ik daarop. Ik had een voorgevoel dat ik nooit met die jongen overeen zou komen. Maar dat hoefde niet want ik zou hem toch niet meer terug zien. Dan kon ik me wel even grof gedragen zonder me er wat van aan te trekken.

De pandaboy porde zijn vriend. “Kris, zeg er wat op!” Ook ik zwaaide voor mijn zus haar ogen. “HaeJae, kom terug naar planeet aarde!”
“Kennen ze elkaar misschien?” vroeg de jongen. Ik trok mijn schouders op. “Niet dat ik weet.” Ik trok aan mijn zus haar haar. “Blijf van mijn haar af! Mijn haar is heilig!” snauwde ze naar me. De jongen genaamd Kris grinnikte. “Dat komt me bekend voor.” Zei hij met een geïrriteerde uitdrukking op zijn gezicht naar zijn vriend.

“Is dat alles?” vroeg de kassierster vriendelijk voordat we nog een woord konden zeggen. HaeJae knikte en vroeg hoeveel het ons ging kosten. “107 760.356 won alstublieft.” Ze betaalde en ondertussen stak ik alles in de zakken. “Kom we gaan, je hebt heel wat uit te leggen.” Zei ik en overhandigde haar de lichtste zak.



HaeJae pov

“Yah!! Waarom geef jij mij de lichtste zak en draag jij weer alles?! Je weet dat je dat niet mag doen!” Riep ik tegen mijn zus. Ze kan soms echt zo koppig doen. Toen ze jonger was had ze al problemen met haar rug en ze wil het echt niet toegeven dat ze geen dingen meer kan doen zoals vroeger. “Laat mij doen! Vertel waarom je zo staarde naar die Kris jongen in de supermarkt?” zei ze nieuwsgierig. Onder uitkomen gaat toch niet lukken dus ik heb geen andere keus dan het maar te zeggen.

“Wel toen we uit elkaar gingen in de supermarkt was ik opzoek achter eten voor de rest van de week en ik vond het niet dus bleef ik verder zoeken maar ik zag niet waar ik liep omdat ik zo geconcentreerd aan het kijken was dat ik tegen iemand opliep en dat was Kris.” Ik stopte even om te kijken of ze nog kon volgen. “Ga door…” zei ze vol ongeduld. “wel hij was niet echt vriendelijk eerst…”

Flashback:

“Kan je niet kijken waar je loopt? Nu moet ik mijn kleren in de vuilbak smijten, je wordt bedankt.” Wat onbeleefd. “Mianhae ik had je niet gezien.” “wel dat was duidelijk ja!” Ik dacht dat de jongens hier toch wel vriendelijker waren, blijkbaar heb ik me dan wel heel goed vergist daar in. “Je kan wel vriendelijker doen ook hoor is dat zo veel gevraagd?” zei ik tegen hem. “Even denken voor mensen die ik niet ken… eigenlijk wel ja kan je dan nu uit mijn weg gaan?” zei hij. “En als ik nu niet wil?” je denkt toch niet dat ik mij ga laten doen door zo’n arrogant persoon.

Hij kwam dichter naar mij toe en ik moest heel even slikken omdat het zo opeens was. “Dan wil je niet weten wat ik ga doen, dus ga opzij.” Laat je niet doen HaeJae je kan het HWAITING!! “Ani ik ga niet aan de kant jij kan ook opzij gaan!” “Gaan we het zo doen? Dan laat je mij geen andere keuze.” Wat is hij van plan? Waarom komt hij dichter? Hij gaat toch niet…

“Yah wat doe je!” Ik duwde hem weg zodat hij niet meer zo dicht stond als eerst. “Ik? Niets.” Zei hij met een smirk op zijn gezicht. En ik moet dat geloven maak dat een ander wijs. “Mag ik iets vragen?” hoorde ik hem zeggen. “Euhm ja okay.” Wat nu weer en waarom ben ik zo zenuwachtig? “Je bent niet van hier kan dat? Ik bedoel euhm…” “Ara… ik begrijp het en nee ik ben niet van hier waarom?” waarom moet hij dat weten? “Gewoon ik kom hier altijd en ik heb je nog nooit gezien dus ik vroeg me dat af en je lijkt niet echt op iemand die hier woont, niet slecht bedoeld hoor.”

Waarom doet hij lief? Wat gebeurt er hier nu? Waarom doet mijn hart raar? “Wel euhm… ik ben hier juist komen wonen met mijn zus en we zijn pas vandaag geland.” Hij is eigenlijk best wel lief. “Ben je niet moe dan?” Vroeg hij met een bezorgde toon in zijn stem. “Eigenlijk wel ja maar we hebben ook honger en we hadden nog niets in huis dus zijn we nu boodschappen aan het doen.” Hij knikte om aan te tonen dat hij het begreep.

“Kan ik helpen?” vroeg hij. “Wel ik weet de winkel vanbuiten als je wil?” ik knikte gewoon. Hij hielp me verder met boodschappen en ongeveer op het einde van de winkel zei hij dat hij zijn vriend ging gaan zoeken. “Wel ik zie je nog wel eens.” Zei hij. “Misschien ja en bedankt om me te helpen euhm…” “Kris.” “Gomawo Kris annyeong.” “Annyeong”.

Einde flashback

“Wel dat was het.” We waren al bezig met ons dessert en Syeolli zat met wijde ogen te kijken. “OMG jij kent zijn naam!! Wist ik het maar van pandaboy.” “Hoor ik daar jaloezie?!” vroeg ik? “Euhm nee hoor… euhm ik ben moe tot morgen.” “Araso, niet vergeten morgen hebben we school he!! Slaapwel!”

Ik vraag me af of Kris nog naar school gaat? Wat maakt mij dat eigenlijk uit het is niet dat ik hem ga terug zien ofzo.