Nadat dat was gebeurt heeft mijn moeder besloten dat mijn vader niet meer op onze verjaardagen mag komen. Ik had daarna weinig contact meer met hem. Ik had nog geen mobieltje en hij durfde niet op de huistelefoon te bellen. Ik zag hem alleen op de voetbal, als ik daar was. Een jaar later was het nog steeds hetzelfde, maar ik was nog bozer geworden op mijn vader want hij bracht mijn moeder in de schulden. Mijn vader kon niets betalen dus moest mijn moeder het doen. En op een dag kwam mijn moeder mij ophalen van een vriendin en ze zei: "Jade, ik moet je wat vertellen." Dus ik zei: "papa is zeker uit zijn huis gezet?" want het zat er al aan te komen, en ze zegt "ja". Ik zuchtte. Ik dacht: waarom brengt mijn vader zichzelf en ons zo in de problemen? waarom heb ik zo'n vader? Maar er kon niets aan gedaan worden. Mijn vader had geen baan meer, dus woonde hij eerst bij iemand in een huis, hij huurde een kamer, daarna ging hij in een caravan wonen, en niemand wist waar. Ik hoefde mijn vader niet persee te zien. Op mijn twaalfde werd het contact nog minder. Ik liep ook bij een psycholoog voor mijn problemen met mijn vader en het heeft geholpen. Ik had eindelijk ingezien dat mijn vader gewoon een lul was. Op een dag zag ik van mijn vader op Facebook een algemeen berichtje staan:
ik heb het gevoel dat je niet meer van me houd, dat je niet meer met me wilt praten, dat je me ontwijkt, maar je moet weten dat ik heel veel van je hou en dat ik je nog zoveel wil vertellen LY XXX. Natuurlijk voelde ik me aangesproken. Dus daarna hadden we een heel privegesprek:
ik
hee pap, ik wou even weten of dat berichtje van jou over mij ging

pap
niet enkel over jou, maar wel een beetje, en dat vind ik jammer.

pap
lieve schat, zullen we anders snel eens wat afspreken, iets eten en drinken ofzo? kunnen we ff praten. LY XX

ik
daar moet ik overna denken. waar wil je over praten dan?
weet je wat wel zo is? als ik nu niets tegen jou had gezegd, had je dat ook niet gevraagd, dus ik denk dat ik dan nee zeg.

pap
jammer dat je er zo over denkt

ik
ja vind ik ook, ik vind het ook jammer dat ik er wel zo over moet denken, want het is waar.


Dat was ons gesprek. Ik werd er heel emotioneel van. Ik moest huilen. Mijn zussen vonden het dom dat ik het zei, maar het is zo en ik wil gewoon eerlijk zijn tegen mijn vader. Ookal is het heel hard.

Reageer (1)


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen