Keylina's kroning - 23

Het banket was heerlijk. Ik zat tussen mij twee families, van de Waterstam en de Vuurnatie, aan het hoofd van de tafel. Niemand twijfelde eraan of Yue en haar familie die plaats verdienden, Katara was immers de avatar en zonder de hulp van Yue hadden we de vuurheer nooit kunnen verslaan. Vele heersers kwamen ons ook even feliciteren met onze kroning en het einde van de oorlog, waarbij de anderen niet vergeten werden.
Na het eten werd er muziek opgezet en al gauw stonden een hoop koppeltjes op de dansvloer.
“Oh Lizzie, hou me vast”, kreunde Keylina plots, toen een man van begin de dertig naar ons toe kwam. Hij was behoorlijk knap.
“Wie is dat?”, fluisterde ik.
“De zoon van een generaal, zo’n knappe gast… Ik droom er al jaren van met hem te dansen.” Ik schoot in de lach.
“Ga dan!” Ik duwde haar een paar stappen naar voren. Galant maakte hij een buiging.
“Vuurvrouw Keylina, zou ik alstublieft deze dans van u mogen.”
“Ik, ik, ja, ja graag”, stamelde ze. Samen gingen ze de dansvloer op. Ik keek naar Jursena.
“Mijn kleine zusje is verliefd. Wist jij hiervan?” Lachend schudde ze haar hoofd.
“Daar heeft ze me nooit iets van verteld. Azlaï zou het trouwens nooit goedgekeurd hebben, hij wilde haar koppelen aan de zoon van één van zijn getrouwen.”
“En daar moet je zo oud voor zijn, zo stamelen”, grijnsde Sokka. Ik stootte hem aan en wees naar twee jongens die naar ons toe kwamen, jonge prinsen van het Aarderijk als ik me niet vergiste. Sokka grijnsde, en al snel had iedereen het in de gaten, op Yle en Katara na.
“Prinses”, sprak één van hen Yle aan.
“Avatar Katara”, zei de ander.
“Het zou ons een eer zijn als u met ons zou willen dansen.” De meisjes werden knalrood en keken hulpzoekend naar hun moeders. Die lachten hen alleen toe, zodat ze toch maar opstonden en meegingen met de jongens. Jursena kondigde aan dat ze naar bed wilde, en Rin ging met haar mee. Na een tijdje verdwenen ook Diana en Thomatio op de dansvloer, en ook Yue en Sokka hoorden een lied dat hen deed opstaan.
“Je vind het toch niet erg hé, Lizzie?”, vroeg Yue.
“Nee hoor, ga maar”, lachte ik. Glimlachend keek ik om me heen. Ja, dit was een geslaagd feest.




Einde van deze mini-storie, volgende begint vrijdag
Al sluiten ze behoorlijk goed aan hoor