Keylina's kroning - 18

“Yue?”
“Oh, Lizzie, wat is er?”
“Iemand heeft Katara een jurk van de vuurnatie bezorgd, maar we hebben geen idee wie of waarom.”
“Tja, waarschijnlijk omdat ze hier is en zich als avatar aan alle naties moet kunnen aanpassen”, zei Yue bedenkelijk. “Maar aangezien ze nog in opleiding is, hoort ze als iemand van de Waterstam te komen, omdat het nog steeds haar watersturing is die ze moet oefenen. Al kan een kenteken van de andere naties geen kwaad, maar alleen vuurnatie zou anderen dan weer tegen de borst kunnen stoten…”
“Dus gewoon een jurk van de waterstam dan?”
“Om te beginnen. En dan moeten we kijken of we niets kleins van andere naties kunnen toevoegen…” Yue liep de kamer uit, naar die van Katara en Yle. Katara had intussen al een prachtige jurk van de waterstam aan.
“Zo goed?”, vroeg ze. Keylina en mijn moeder kwamen ook binnen.
“Ik dacht aan kleine tekens van de andere naties”, zei Yue. “Eens kijken… Een haarspeld van het Aarderijk misschien? Een ketting van de luchtnomaden… en een stel armbanden van de vuurnatie misschien?”
“Goed idee”, ging Keylina meteen akkoord. “Of anders een sjaal, zoals ik?” Ze had een sjaal om haar schouders liggen.
“Als Katara dat goed vind?”, vroeg ik glimlachend. Ze knikte.
“Als ik deze jurk maar aan mag.”
“Zeker weten, hij is prachtig”, zei mam. “Ik zal even gaan horen voor een ketting en haarspelden dan.”
“Dat doe ik wel, kan jij kijken of Rin en Jursena al klaar zijn?”

Ik klopte op de kamerdeur van de leiders van Ba-Sing-Se.
“Prinses Lizzie, wat kunnen wij voor u doen?”, vroeg de koningin verbaasd.
“Goedemiddag. Sorry dat ik u hier nog mee kom lastig vallen, maar ik vroeg me af of u toevallig nog een haarspeld heeft die de avatar zou mogen lenen, als symbool voor het Aarderijk.”
“Oh, euh, kom binnen, ik ga even zoeken.”
“Hoeft niet, mam, ik heb er al één”, hoorde ik een meisjesstem. Een meisje van een jaar of twaalf kwam erbij staan. “Ze mag deze wel hebben, ik draag hem toch niet, hij komt altijd los.”