Puur Hart

In de woonkamer neem ik plaats op de bank, zo ook Alex.
''waarom wou je hier zitten?'' vroeg hij, '' omdat ik je dan beter kan troosten'' zei ik vertederend.
''hoebedoel je?'' zegt hij verward. zonder iets te zeggen ga ik op zijn schoot zitten met mijn rug tegen zijn borstkas aan.
hij slaat zijn armen om mij heen '' waarom schaam jeje voor mij?'' ''omdat jij het mooiste meisje bent die ook nog eens om mij geeft''
ik schud mijn hooft en draai mij om zodat ik met mijn benen buiten zijn benen zit.
ik kijk hem aan '' niets zal dit verpesten, en dan nog al is je gezicht wat anders dan de andere jongens ik blijf...''
''wat?'' ik kijk naar beneden '' ik blijf altijd van je houden'' zei ik verlegen hij pakte me teder bij mijn gezicht '' ik vertrouw je maar beloof me een ding''
ik knik '' wat...'' '' doe me geen pijn'' ik schud van niet '' nooit...'' hij slaat zijn armen om mijn middel en knikt. het is net alsof hij mij toestemming geeft om
zn masker eraf te halen, ik kijk vragend. '' doe wat je al die tijd al wou weten Elodie'' ik begreep het.
Langzaam ging ik met mijn hand naar zijn masker, ik glee erover heen met mijn vingers.
toen trok ik het voorzichtig van zijn gezicht af en legde het naast mij neer.
ik keek naar zijn gezicht, en ging met mijn vinger over zijn perfecte kaak met mijn duim over zijn lippen over een klein littekentje door naar zijn linker oog.
het was verbrand en er zaten sneén op zijn wang en neus. ik raakte het voorzichtig aan en streelde zijn haar naar achter.
''het.. het is helemaal niet erg'' zei ik, hij keek me aan met tranen in zijn ogen.
ik pakte zijn gezicht vast en drukte een kus tegen zijn lippen. '' je bent mooi zoals je bent Alex...'' Alex sloeg zijn armen om mij heen en knuffelde me
na 10 minuten in zijn armen hebben gelegen keek ik hem weer aan..
''ik zal nooit zonder je kunnen Alex'' hij gaat met zijn hand langs mijn wang '' ik ook niet zonder jou''

zo lagen we de hele avond bij elkaar...
tot de volgende morgen...