Keylina's kroning - 11

“De avatar komt hierheen. Mijn zuster, prinses Lizzie, is de beste vuurmeester van onze natie, zij zal de avatar leren vuursturen. Uiteraard zullen we er voor zorgen dat ze ook het dagelijks leven en cultuur meekrijgt, zoals het hoort.”
“Maar prinses, ze…”
“Ze zal zich uitstekend gedragen, in de Waterstam kent zij zowel het leven van de gewone bevolking als van de koninklijke familie. Ik zie niet in waarom dat hier anders zou moeten zijn. Einde discussie.”
Nog een paar uur lang werden alle bijzonderheden over de kroning besproken. Nadien hadden we maar even tijd om te eten, voor we weer naar de troonzaal moesten om volk te ontvangen.

Een grote groep heersers kwam binnen.
“Welkom allemaal, wat kunnen wij voor u doen?”
“De bediening is hier rotslecht, u laat ons gewoon in de kou staan. De helft van ons heeft pas gisterenavond laat zijn eten gekregen, ’s middags helemaal niets! En we weten pas sinds vanochtend waar we ons kunnen wassen en verder heen kunnen, dat was gisteren ook nodig hoor!”
“Onze excuses daarvoor”, zei Keylina formeel. “Wij zijn gisterenavond van de problemen op de hoogte gesteld en hebben de halve nacht doorgewerkt om zo spoedig mogelijk alles op te lossen.”
“Het had in orde moeten zijn! U had op voorhand alles moeten regelen!”
“Dat weten we, we beseffen dat we daar in de fout zijn gegaan en we zullen zorgen dat het niet meer voorkomt”, zei ik kalm.
“Dit had nooit mogen gebeuren! Hoe denken jullie ooit een land te besturen als je nog geen paleis kan runnen?”
“Het is niet alleen onze schuld dat dit is misgelopen”, zei Keylina stijf.
“Prinses Azulena, waag het niet om te zeggen dat je gasten hier schuldig aan zijn!” Onze ouders kwamen binnen. “Het land, het paleis, de organisatie is jullie verantwoordelijkheid.” De gasten grijnsden naar elkaar.
“Het personeel had moeten…”
“Het personeel moet alleen bevelen opvolgen, bevelen die jullie horen te geven. Wees eerlijk en geef toe dat het jullie fout is.” Keylina wilde protesteren, maar ik was haar voor.
“U heeft gelijk, moeder, dit had niet mogen gebeuren. We zullen onze verantwoordelijkheden opnemen.” Ik wendde me tot onze gasten. “Is er iets wat we voor u kunnen doen om u te vergoeden?”