Keylina's kroning - 8

“Gelukkig, anders zaten we echt met een probleem”, zuchtte Yue. “Goed, dan regelen jullie dat er morgen een paar uur in de voormiddag één van jullie beiden beschikbaar is voor vragen, opmerkingen of problemen. En verwacht niet dat iedereen even vriendelijk gaat zijn. En ’s avonds rond etenstijd bijvoorbeeld opnieuw. Morgenochtend ontvangt iedereen een plan, en dan bedoel ik letterlijk elke gast, met zowel algemene als persoonlijke gegevens. Je geeft erbovenop een melding met de openingsuren van de eetzaal, een overzicht van wanneer ze jullie morgen in de troonzaal kunnen vinden, de melding dat ze de eerste dag vrij zijn om te doen wat ze willen en de belofte dat ze tegen de middag een overzicht krijgen van de verdere planning van de week, die we dus morgenochtend in elkaar zullen steken.”
“Oké”, knikte ik.
“En nu aan het werk, jullie hebben nog een lange nacht voor de boeg. Zorg dat je toch minstens een paar uur slaapt, ze verwachten uitgeruste prinsessen.”

Yue had gelijk, het was een lange nacht. Na al het werk verdeeld te hebben voor de eetzaal en zo kropen we allebei in ons bed, wachtend tot de plannen terug waren van de drukkerij. We hadden al uren gewerkt, en we hadden nog minstens twee uur werk voor de boeg. Drie uur slaap zou wel het maximum zijn.
Veel te snel naar mijn zin werd ik gewekt door een bediende, maar toen ik uit het raam keek merkte ik tot mijn verbazing dat het al ochtend was.
“Oh, nee, de plannen! Zijn ze nu pas klaar?”
“Nee, prinses”, zei het kamermeisje. “Ze zijn twee uur geleden gebracht.”
“Waarom heb je me dan niet gewekt?”
“Uw ouders hadden ons bevolen u en uw zuster te laten slapen.” Mam kwam mijn kamer binnen.
“Ziezo, alles is klaar.”
“Wat? Maar…”
“Je dacht toch niet echt dat we jullie al het werk zouden laten doen?”, vroeg ze lachend. “Yue heeft jullie alleen even uitgetest. Een half uurtje geleden zijn we er met z’n allen aan begonnen. Je vader, ik, en heel Yue’s familie. Alles is klaar en ligt netjes op de kamers.”
“Bedankt mama”, zuchtte ik opgelucht.
“Graag gedaan kindje, maar trek er een les uit voor volgende keer.”
“Doe ik”, beloofde ik. “Alleen… Yue deed wel alsof ik even schuldig was, maar ik was toch in de waterstam? Hoe kon ik…”
“Jullie hadden het voor je vertrek moeten bespreken. En jij had een dag eerder moeten terugkomen dan alle anderen, die paar gasten die je meebracht zouden geen probleem zijn. De hele meute wel.”
“Oké, ik zal het onthouden.”