Keylina's kroning - 4

Onderweg kwam ik Yue tegen, in het gezelschap van een dienstmeisje.
“Prinses Lizzie, deze dame wenst u te spreken.” Het dienstmeisje maakte een buiging. Keylina was doorgelopen.
“Dank u, u kunt gaan.” Ik keek naar Yue. “Formeel gedoe hier hé.”
“Best wel, ja”, zuchtte ze. “We vroegen ons af hoe alles geregeld wordt, komende week. En we hebben best honger.”
“Oh hemel, zijn ze jullie eten vergeten brengen?”, schrok ik. “Dat regelen we dan meteen en…”
“Mam!”, hoorde ik Keylina geschrokken roepen. Zonder aarzelend haastte ik me naar Jursena’s kamer, samen met Yue.
“Het spijt me, prinses, ze verbood me om Rin te halen vandaag”, zei het kamermeisje. Yue en ik liepen de kamer in.
“Water”, zei Yue meteen. Ze duwde Keylina opzij en ging naast Jursena zitten. Het dienstmeisje rende naar de badkamer en haalde een kom. Kalm begon Yue Jursena te verzorgen. Keylina keek bang toe.
“Wees gerust, Yue weet wat ze doet”, stelde ik haar gerust.
“Alles loopt mis vandaag”, snikte ze. “Ik hoorde Yue wel, op de gang. Geen eten, geen idee wat er gaat gebeuren… Oh Lizzie, ik ben er niet klaar voor.”
“Dat ben je wel”, suste ik. “Het is gewoon even hectisch nu.”
“Nee, het lukt gewoon niet. Ik bedoel, heel dat gedoe hier, zoveel volk… Bijna alles dat goed gelopen is, is door pap en mam geregeld.”
“Sst, we kunnen het wel, samen”, beloofde ik. “Eerst zorgen dat iedereen eten heeft en…”
“Hebben ze geen eten gekregen? Lizzie, dat is onaanvaardbaar!”
“Kalm, Keylina. We lossen het wel op, oké? Kalmeer eerst even. Straks regelen we alles, eerst je moeder nu.” Keylina knikte. Ik legde mijn arm om haar heen.

“Hoeveel heeft ze vandaag al gegeten?”, vroeg Yue aan het kamermeisje.
“Euh, bijna niets. ’s Ochtends eet ze nooit veel, en vanmiddag zei ze dat ze geen honger had, ze heeft alleen een appel gegeten.”
“Laat onmiddellijk een lichte maaltijd voor haar halen. Toast of zo, met nog wat fruit en wat yoghurt. En een glas water of fruitsap.”
“Natuurlijk.” Het kamermeisje haastte zich naar buiten om de bevelen door te geven. Al snel was ze weer binnen.
“Is het ernstig?”, vroeg Keylina bezorgd.
“Het komt wel goed met haar, ze heeft gewoon geregeld verzorging nodig, veel rust en voldoende eten.”
“Bedankt”, zuchtte Keylina.