Keylina's kroning - 3

De hele dag stroomden mensen toe die een kamer moesten krijgen, en als een echte prinses moest ik hen mee ontvangen. Uitgeput zakte ik ’s avonds in een stoel in de salon. Yue en de anderen had ik niet meer gezien, zij waren vermoedelijk op hun kamers gebleven.
“Eindelijk klaar”, zuchtte pap. “En elke keer maar die klachten ‘waarom zijn wij niet goed genoeg om op het paleis te slapen?’” Keylina gromde.
“Het is gewoon niet groot genoeg, ik heb al kamers die normaal privé zijn weggegeven. Ik heb alleen de leiders van de grootste steden hier een plaats aangeboden. En Yue’s familie, maar Yle en Katara verdienen dat, Yue en Sokka ook. Waarom zou ik dan Diana en Thomatio wegsturen? Bovendien, die kamers zijn al helemaal privé. Ze zijn onze vrienden, door hen die kamers te geven wat officieel niet kan, konden er drie anderen ook een plaats krijgen.”
“Ze moeten niet klagen, we hebben gedaan wat we konden”, merkte mam op.
“Ik weet het, ik hoop maar dat ze dat snel inzien”, zuchtte Keylina. “Het is echt niet makkelijk om zoveel volk een slaapplaats te bieden, laat staan hen allemaal gelukkig te houden.”
“Trek het je niet aan zusje, het komt wel goed”, suste ik. “Hoe is het met je moeder?”
“Oh hemel, ik heb haar vandaag nog niet gezien! En Rin had waarschijnlijk ook andere dingen aan haar hoofd.”
“Dan gaan we kijken”, zei mam kalm. “Maar het zal wel in orde zijn, anders had het kamermeisje Rin wel gehaald.”
“Ik hoop het, ik zie mam er voor aan Rin een vrije dag te gunnen”, zuchtte Keylina.
“Laten we het niet te druk maken dan, alleen jij en ik”, stelde ik voor. Keylina knikte en samen liepen we naar Jursena.