Keylina's kroning - 1

Een week lang genoot ik van het leven in de Waterstam. Het was ontzettend gezellig, ik had geen verplichtingen… Net vakantie. Er werd nog veel over het feest nagepraat, over Yle die nu prinses was, maar over Katara als avatar werd gezwegen. Ze had tijd nodig om er aan te wennen, ze wilde er niet de hele tijd op gewezen worden, en dat respecteerden we. Alleen Tsubasa klampte me nog een keer aan op een avond toen er niemand in de buurt was, ik wilde net gaan slapen.
“Prinses, het verbaasde me dat u dat meisje achterna ging op het feest, terwijl haar vriendin en haar vader dat eerst wilden doen.”
“Zij wisten het niet, ik wel”, zei ik zacht. “Net als Yue en Diana. Toen ze drie was heb ik Katara zien vuursturen, ze is altijd tot vuur aangetrokken geweest. Niets speciaals, ze deed het ook niet bewust, maar ieder ander zou zich verbrand hebben.”
“Interessant, dan zal ze wel een heel goede leraar nodig hebben”, glimlachte hij.
“Daar had ik ook al aan gedacht, ja. Ze wil het liefste les van mij, maar de basis vertrouw ik liever aan u toe.”
“Dat lijkt me inderdaad verstandig, prinses”, knikte hij. “Uw basis is goed nu, maar om er les in te geven zou hij nog beter moeten zijn.” We kwamen bij onze kamers aan. “Ik kijk er naar uit de avatar les te geven, het is een hele eer. Denkt u dat we al eens eerder iets kleins kunnen proberen?”
“Ik zal het haar vragen, later, maar we moeten haar de tijd gunnen die ze nodig heeft.”
“Uiteraard. Tot morgen, prinses.”

Uiteindelijk vertrokken we weer richting de vuurnatie met twee schepen, het mijne en dat van de waterstam. Een paar dagen later voegden onze twee extra schepen zich bij ons, die andere stamhoofden en de bewakers van de gevangenis hadden opgehaald. Hoe dichter we de vuurnatie naderden, hoe meer schepen zich bij onze vloot aansloten. Er waren slechts twee andere stammen die hadden besloten hun eigen schepen te gebruiken. Ik dirigeerde de schepen zo dat wij voorop voeren, zoals hoorde voor een prinses, en de drie schepen van de andere stammen vlak achter ons. De rest moest zich zelf maar verdelen.