Deel 11: Pain

De hele namiddag was geweldig dankzij Harry zijn sms'en! Hij is echt zo lief! Als de bel gaat neem ik al mijn spullen en steek ze in mijn tas. Shit mijn kladblok ligt nog in mijn locker! "Louis, ik ga even mijn kladblok halen, wacht jij hier?" Hij knikt en snel loop ik naar mijn locker. Als ik mijn kladblok niet kan vinden begin ik zachtjes te vloeken. "Je weet toch wel dat je niet mag vloeken hé!" hoor ik een stem achter me zeggen. Charlotte. Ik draai me om en zie dat ze mijn kladblok in haar handen houd. "Geef mijn kladblok terug!" "Nee, ik dacht dat ik duidelijk was dat je uit Harry zijn buurt moest blijven?" "Jij gaat me niet zeggen met wie ik mag omgaan en met wie niet!" "Hola, ze durft van zich af te bijten! Dat ben ik niet van jou gewent! Eens kijken wat er allemaal in jou kladblok staat!" Ze opent mijn kladblok en ziet mijn tekeningen. Ze scheurt mijn "gitaar" eruit en scheurt die doormidden. Ik moet moeite doen om niet te huilen, ik heb er zolang aan gewerkt! Maar ik hou me sterk, ze mag niet weten wat mijn zwakke plek is. Ze haalt al mijn tekeningen eruit en scheurt die doormidden. Daar gaat al mijn werk, allemaal voor niks! Ze laat alles op de grond vallen en komt dichterbij met haar gezicht. "Ik hoop dat ik nu duidelijk ben geweest!" en met die woorden loopt ze lachend weg. Als ze het hoekje om is, ga ik op mijn knieën zitten en bekijk mijn tekeningen. Ik ga tegen de lockers zitten en de tranen beginnen te lopen. Ik trek mijn benen op, sla mijn armen rond mijn benen en leg mijn gezicht op mijn knieën. Waarom doet ze dit? Wat bereikt ze hiermee? "Saartje?! Saar!" Ik hoor dat Louis komt aangelopen en komt langs me zitten. "Hey, gaat het? Wie heeft dit gedaan?" vraagt hij als hij mijn tekeningen bekijkt. Ik hef mijn gezicht op en zeg stil. "Charlotte." Ik zie de woede in zijn ogen staan en hij neemt zijn gsm. Ik weet niet naar wie hij een sms stuurt maar dat interesseert me niet echt. Louis slaat zijn arm om me heen en wrijft met zijn andere hand over mijn arm. Niet veel later voel ik hoe iemand aan de andere kant langs me komt zitten. Hij neemt mijn hand vast en wrijft met zijn duim over mijn handpalm. Ik kijk op en zie Harry zitten. "Ze wordt van school gestuurd Saar! Het is voorbij..." Ik neem Harry vast en knuffel hem stevig. Wat zou ik zonder hem moeten doen? Ik laat hem weer los en geef hem een lange kus. "Kom, we gaan naar huis." Ik knik en sta op. Louis heeft mijn tekeningen opgeraapt en we gaan samen met z'n drieën naar huis.