|| 001

Skyler Jane Nelson

Precies 10 jaar geleden ben ik hier naar Canada verhuist. Samen met mijn moeder en die arrogante vent van haar, ze had het weer eens voor elkaar een goede uit te kiezen, not! Hij had altijd de zeik op mij en moest ons perse meenemen naar Canada. Niet dat ik dat erg vond, ik had al snel nieuwe vrienden gemaakt hier. Ik heb zelfs een vriendje, Jack. Waar die zeik vent natuurlijk weer een probleem mee heeft, hij vind niemand te goed voor mij. Nou, hij vertelt me niet op wie ik verliefd moet worden of niet.
'Skyler' daar had je hem aan hoor, zat ik rustig op mijn kamer moet hij me weer storen, 'kom even naar beneden, nu!' Gelukkig hoefde ik tegen mijn ouders niet Engels te praten, soms heb ik daar echt moeite mee dat ik ineens heel goed Engels moest leren.
'Ik kom al!' Hem kon je maar beter niet laten wachten, dan word 'ie gek.
Rustig liep ik naar de trap en liep naar beneden. Totdat ik tegen iets aanliep en vanaf de bovenste trede naar beneden viel. Het was die rot kat van James, die sliep altijd op de trap. Hij moest eens leren die kat van hem bij te houden.
'Gosh, James. Hou je kat bij!' De kat snauwde naar me. Ik rolde met mijn ogen en liep richting de woonkamer. 'Goodmornin''. Ik zag Henk, mijn stiefvader, James, maar niet mijn moeder. Waar hing ze nu weer uit?
'Henk, waar is mam?' Hij keek me even boos aan maar liet het toen weer zoals het was.
'Daar wil ik het even met jullie over hebben,' oké wat was er aan de hand? 'je moeder en ik gaan scheiden.' Het eerste wat ik me opkwam, yes! Maar dat liet ik niet blijken, anders zou hij me gelijk iets aandoen.
Om eerlijk te zeggen vond ik dat nog niet eens zo erg. Ik haatte die vent zo erg, het werd tijd na 10 jaar. Eerlijk gezegd had ik verwacht dat mijn moeder eerder weg zou gaan bij hem. Tenminste, dat heb ik gehoopt. Nu maar hopen dat hij lekker ergens anders gaat wonen en ik hier kan blijven met mijn moeder en James. Van mij mag hij die rot kat ook wel meenemen.
'Maar waar is mama?' James was nog maar 9 jaar, dat kind hebben ze dus samen gebaart. Dat er ooit nog iets goeds uit de gast zou komen.
'Die is boven mijn spullen aan het pakken.' Whoehoe, hij ging dus echt weg. Beter!
'Ik ga terug naar Nederland, en één van jullie blijft hier. De ander gaat met mij mee terug.' Wacht eens even, hij had toch een bedrijfje hier. Daarom moesten we perse hier naartoe verhuizen. Maar als er één met hem mee moet, word ik dat zeker niet. Ik blijf hier, James moet maar met hem meegaan. Kan 'ie nog een beetje Nederland gaan verkennen.
'Jij had toch een bedrijf hier? Wat, ben je ontslagen ofzo?' Hij keek me woedend aan, ja dus. Ik deed allebei mijn handen omhoog, zo van: sorry, ik gok maar wat.
Mijn moeder kwam de trap af gelopen. Volgens mij viel ze ook bijna over die kat, ik hoorde haar schelden. Met twee grote koffers kwam ze de trap af gelopen, die ene koffer leek verdacht veel op de mijne. Nee, dat meen je niet. Moet ik met die zeik vent terug naar dat regenlandje. Dat gaat niet gebeuren, over mijn lijk. Never!
'Wat doe je met mijn koffer?' Inmiddels was ik al opgestaan van de bank en richting mijn moeder gelopen. Ik zag mijn moeder me schuldig aankijken, ze had zelf dus al besloten dat ik met Henk mee moest 'dat meen je niet!'
'Lieverd, jij hebt al 5 jaar in Nederland gewoont. James is daar nooit geweest ik kan hem dit niet van hem afnemen.' Ow, en van mij wel. Van mij kan ze dit wel afnemen. Ik heb hier meer vrienden dan hij ooit zan krijgen, hij kan niet eens Engels. Ik heb hier met beste vriend en vriendin, en mijn vriendje woont hier. Van mij kan ze me dit dus wel afnemen, dacht het niet.
'Ik heb hier al mijn vrienden, mijn vriendje is hier ook. En dat kan ik wel achterlaten?' Woedend rende ik de trap op richting mijn kamer, hij was leeg. Er was helemaal niks meer, ze had mijn kamer dus ook helemaal ingepakt. Ik trok de deur van mijn inloopkast open en zag dat die ook helemaal leeg was. Ze had al mijn kleren al in mijn koffer gedaan, ik moest langs Jack. Ik moest hem dit allemaal uitleggen, hij zal het toch nooit begrijpen maar ik moest het doen.
Ik keek nog even naar mijn outfit. Ik had de sweater van Jack nog, maar zo kon ik wel naar hem toe. Ik liep naar beneden, stapte over de kat heen en liep richting de deur. Wegsluipen was geen optie, ze vonden me toch wel. Dus ik besloot maar gewoon te zeggen dat ik bij Jack was.
'Ik ga naar Jack!' Ik wachtte niet op antwoord en liep de deur uit. Jack woonde maar iets van 5 minuten van mij vandaan. De straat oversteken, een paar meter verder lopen, dan links de straat in en het laatste huis. Hij was niet om te zeggen, arm. Hij had een geweldig mooi huis, alleen zijn ouders waren behoorlijk arrogant.
Ik belde aan en al snel deed Jack zelf de deur open. Hij trok me gelijk in een omhelzing en bracht me naar binnen. Ik vertelde hem dat ik terug moest naar dat kikkerlandje van een Nederland. Verschrikkelijk vond ik dat om het te vertellen, we waren al samen voor 5 jaar ofzo. Dat kon niet zomaar kapot gaan doordat ik in een keer weg moet.
'Hoe zit het dan met ons?' vroeg Jack na een tijdje. Zuchtend haalde ik mijn schouders op, ik wist het zelf niet eens.
'Ik weet het niet Jack.' Tranen stonden in mijn ogen, ik kon hem hier niet achter laten. Hij betekent te veel voor mij, maar mijn moeder laat me sowieso met Henk meegaan. Alsof ze me weg wil hebben, al weet ik niet waarom. Jack trok me in een omhelzing en fluisterde in mijn haar dat alles wel goed zou komen. Al wisten we allebei dat ik niet meer terug zou komen naar Canada. Hoogstends in de vakantie misschien, maar dat zal ook wel niet gebeuren aangezien Henk en mijn moeder uit elkaar zijn.
'Als je weg bent, ga ik je echt missen' 'ik jou ook Jack.' Na nog een laatste omhelzing besloot ik om ook nog even langs Katy en Luke te gaan. Dat waren mijn twee beste vrienden. Toen ging mijn telefoon over, op het schermpje stond: Mama. Ik schudde mijn hoofd maar nam niet op. Ik gaf Jack nog een laatste knuffel, dit was de laatste keer dat ik hem zou zien. Zijn sweater houd ik bij me, dan kan ik altijd aan hem terug denken. Langzaam deed ik de deur open en wilde weglopen maar Jack trok me terug. Hij keek me even aan en voelde zijn lippen toen op de mijne. Het was een tedere kus met veel passie, onze laatste. Ik stopte de kus en glimlachte even naar hem. Daarna maakte ik aanstalten om naar Katy te gaan, dat word nog wat met haar.

Eerste hoofdstukje, sorry maar de jongens komen er pas in het volgende hoofdstukje in
Zeg me wat jullie er van vinden, maar ik beloof dat het beter word als de jongens komen
love yaa xo