Exo 8.

“Geweldig.” Zegt Paula sarcastisch. “Heb ik daar ook nog eens ruzie mee.”
“Sorry, Paula, hij heeft ergens wel gelijk. Jullie zijn de hele tijd maar geheimzinnig bezig en niemand mag weten waarom. Ik snap trouwens sowieso al niet waarom we niet bij Freddie langs mogen. Alsof jullie iets te verbergen hebben.” Mompelt Os.
“Dat is niet waar, wij hebben helemaal niets te verbergen.” Probeert Paula zichzelf nog wat te redden. “Ik snap niet waar jullie dat vandaan zouden halen, weet je.” Nu is het haar beurt om op te staan. “Ik ga naar de bungalow, tot straks, Mell.”
Os en Mellanie kijken haar nadenkend na en Mellanie zucht.
“Wat is hier allemaal aan de hand..” zegt Os dan met een frons.
“Ik weet het niet, Oswald.” Mellanie gaat ook staan en brengt alle gebruikte glazen weg, om ze dan af te wassen.
“Ik zal wel afwassen, anders ga je jezelf weer snijden, ik ken je.” Lacht Os.
“Oh, je kent me?” grijnst Mellanie terwijl ze het eerste glas aan Os geeft.
Hij knikt. “Beter dan je denkt, blondie.”
Mellanie kijkt glimlachend toe hoe hij de glazen afwast en daarna afdroogt. Hij is best een lieve jongen en ze vraagt zich af waarom hij nog geen liefje heeft. Ze heeft niet door hoe ze elke beweging van hem staat te volgen en hoe ze alles bestudeert wat hij doet. Ze heeft niet door wat voor een glimlach er op haar gezicht staat en hoe ze naar hem kijkt. Os wel. Hij glimlacht breed terwijl hij de laatste glazen in de kast zet en zich dan naar haar toe draait.
“Ik zal je naar de bungalow brengen.” Glimlacht hij.
In stilte lopen ze de koffieshop uit, die ze achter zich sluiten, richting de meisjesbungalow.
“Os?” vraagt Mellanie.
“Ja?”
“Wat denk jij dat er aan de hand is? Ik maak me zorgen om Stef.”
Os blijft stilstaan en houdt Mellanie tegen. Hij legt zijn hand op haar schouder en zucht. “Ik weet het niet, Mell, maar ik weet wel dat alles goed komt. We komen er wel achter wat er aan de hand is en we komen er wel achter waar Stef is. Maar hij komt terug.”
Mellanie knikt en kijkt Os dan in zijn ogen. “Ik hoop het.”
“Je mist hem he?” vraagt Os voorzichtig.
“Een beetje wel, ja.” Mompelt Mellanie terwijl ze weer begint te stappen.
“Ik denk dat we hem allemaal wel wat missen.”
“Hmm.” Mompelt ze. Ze loopt het trapje naar de voordeur op en zwaait even naar Os, voor ze naar binnen gaat. Met een raar gevoel sluit ze de deur. De manier waarop Os daarnet naar haar keek, toen ze naar hem zwaaide, geeft haar nog steeds kippenvel.

“Papa gaat morgen kijken voor een nieuwe jobstudent.” Zegt Femke, als ze de volgende avond met z’n allen aan het kampvuur zitten. Ze heeft het er net nog met papa over gehad en ze waren het er allebei over eens: zo kan het niet meer. Er is te veel werk en te weinig mensen om het te doen.
“Oh..” is het enige wat Mellanie zegt.
“Dat is misschien wel beter, want het werk stapelt zich echt op.” Glimlacht Didi.
Paula klopt even op zijn schouder, als teken dat ze hem gelijk geeft, en knikt.
“Ik ben benieuwd.” Zegt Os sarcastisch. Hopelijk is het geen jongen, want anders gaat hij vast met Mellanie aanpappen. Os wordt al misselijk als hij denkt aan iemand die haar voor zijn neus wegkaapt. Misschien moet hij eindelijk eens een move bij haar maken.. Alsof Mellanie door heeft dat Os aan haar denkt, kijkt ze hem met een glimlachje aan. De glimlach op haar gezicht bezorgt hem kriebels in zijn buik en zijn handen worden klam als ze haar hand zo dicht bij de zijne legt dat hun vingers elkaar net raken. Ze wendt haar blik af en geraakt weer in gesprek met Paula. Os kan zijn blik niet van haar af houden. Hoe ze praat en lacht is het mooiste wat hij ooit gezien heeft. Hij kan zich niet herinneren dat hij zoiets ooit al voor een meisje gevoeld heeft. Hij was misschien wel al een paar keer verliefd geweest, maar zo intens heeft hij het nog nooit meegemaakt. Nog nooit heeft een meisje zoveel met hem gedaan zoals alleen Mellanie kan. Ze hoeft maar naar hem te kijken en hij springt al bijna drie meter in de lucht.
“Os, waar zit je met je koppie?” Didi tikt tegen zijn slaap.
Os schrikt van Didi’s plotse vraag en tikt daarbij even tegen Mellanie haar hand, waardoor zij hem op haar beurt aankijkt.
“Ik zit nergens met m’n hoofd. Ik was gewoon aan het.. eh.. denken.” Glimlacht Os en hij kijkt Didi aan. Hij voelt hoe Mellanie haar pink over zijn pink legt en hij draait zijn hoofd haar richting uit, om te zien hoe ze snel wegkijkt met een glimlach tot achter haar oren.
“Ja.. dat zie ik.” Grijnst Didi, voor hij zijn aandacht weer bij Paula en Femke legt.