Linving the dream

De tijd was voorij gevlogen. De oude tijden waren nieuw geworden. Het meisje van vroeger was uitgegroeid tot een vrouw en ze was nog steeds gelukkig. Ze had zelfs 2 kinderen. Alles van vroeger was weg. Ze waren ouder. Dat was prettig. Maar ook weer niet. Het oude leventje was altijd mooi geweest. Maar nu is ook erg mooi.
‘Mama’, riep een stem ik werd wakker uit mijn gedachten. Het was mijn dochter die naar een feestje wou. Ik knikte ze mocht gaan maar ze moest wel op tijd thuis zijn. Ik bleef hier alleen samen met Joseph mijn lieve man. Wij woonden samen met mijn beste vriendin en haar man. Melody, Seth en Caitlin waren naar het feestje. Ik ging op de bank zitten en ik keek naar Joey en Frankie die aan het spelen waren op de wii. Ik moedigde ze aan.

‘Lieverd’, hoorde ik achter mij zeggen. Ik zag mijn lieve man Joseph staan. Ik dacht terug aan de dag toen ik hem eerst zag. Het was de mooiste dag van mijn leven. De dag waarbij al mijn verdriet weg was gevaagd. Mijn gedachten gingen naar die precieze vakantie. Toen was ik eigenlijk nog closer geworden met Siyana. Mijn beste vrienden. Nee, mijn hartsvriendin die het altijd zou blijven. Het was heel prettig. Ik haalde mijn hand door mijn haren. Hij was erg lang geworden. Vond ik zelf dan. En ik vond het wel leuk dat Siyana’s haar ook erg lang was geworden de laatste tijd. Het stond erg mooi. Ik keek naar de muur. De geboorteaktes hingen daar. Het was zo emotioneel op dat moment. Eers werd Melody geboren en een jaartje later Joey. Gelukkig hebben ze niet zoveel ruzie als ik en mijn zus eerst. Ik zag de namen nog staan:
Melody Selena Jonas
Joey Drew Jonas
Seth Zino Jonas
Caitlin Liuka Jonas

Het was zo mooi om te zien. Er rolde een traan over mijn wang. Het was het einde van een verhaal. Het einde van mijn levensverhaal. De beseffing dat ik verder had geleefd was raar. Het was mijn einde. Het einde van Joseph, het einde van Siyana en het einde van Nicholas. Iedereen was al boven. Ik liep ook naar boven. Siyana bleef achter en die doofde de lichten. Ik kon nog niet gaan slapen. Ik moest nog een brief schrijven. Een brief schrijven naar een vriendin van mij. Een vriendin die ik eigenlijk al jaren niet had gezien. Annemarieke. Ik had al jaren niet tegen haar gesproken. Dat vond ik eigenlijk niet zo leuk. Ik schreef de brief snel en ik viel in slaap naast Joe. Het was het einde. Ik kon het niet beseffen. Ik wou het eigenlijk niet weten. Ik moest niet leven in het verleden. Ik moest leven in het heden. Het heden was mooi. Maar ik geloofde in het verleden. Dit was nog niet het einde van mijn leven. Het was nog niet eens het begin van het einde. Ik zou nog langer leven. Leven naast Joe. Leven naast mijn kinderen.