Childish!

Lachend kijk ik naar een hyperactieve jongen die Nikita's hand schud. Tom kijkt alleen maar een beetje naar het tafereel. Een beetje zielig.
'Nou Tom, je bent gewoon in elkaar geslagen door een meisje, hoe voelt dat?' wrijft Bill het hem er nog eens in. Boos gromt Tom wat.
'Jij kan haar ook niet aan hoor' zegt Tom chagrijnig.
'Ik daag haar dan ook niet uit' zegt Bill lachend. Boos kijkt Tom naar Bill. Marco loopt weg en laat ons alleen.
'Ik wil een herkansing' zegt Tom tegen Nikita. Nikita begint te lachen.
'Dacht het niet, dan krijg ik problemen met Marco' zegt ze. Tom schud zijn hoofd.
'Ik zal niks tegen hem zeggen' zegt Tom. Nu begint Nikita nog harder te lachen.
'Ik had het niet daar over' schatert ze uit. Tom kijkt haar vreemd aan.
'Waar had je het dan over?' vraagt hij nieuwsgierig aan Nikita. Nikita stopt langzaam met lachen.
'Ik heb het erover, dat je naar je herkansing, er nog erger uit ziet als nu' zegt ze uitdagend. Bill lacht stilletjes. Ook ik heb moeite om mijn lach in te houden.
'Ik was vorige keer gewoon niet voorbereid, omdat je een meisje was' zegt hij. Onee, dat heeft hij niet gezegd.
'Het feit dat ik een meisje ben betekend niet meteen dat ik niet kan kickboksen' zegt ze luid. Tom maakt een spottend geluid.
'Nee, het betekent niet dat je niet kan kickboksen' begint hij, 'maar het is wel zo dat jongens het beter kunnen' gaat hij verder. Ik zie Nikita haar handen tot vuisten ballen. Die gaat zo uit halen. Ik pak Nikita bij haar arm en loop met haar weg.
'Aahww, moet je vriendin je uit de pinarie helpen' zegt Tom kinderachtig, 'zie je nou wel je weet dat je het niet kan winnen'
Oké nu ben ik het zelfs zat! Boos loop ik naar hem toe.
'Doe alstublieft niet zo kinderachtig' schreeuw ik naam hem. Ik geef hem een bitchklap en schop hem in zijn kruis. Hij zakt op de grond en boos loop ik weg met Nikita.
'Je weet toch wel dat dit je eigenschuld is?' horen we Bill nog gierend van het lachen op de achtergrond zeggen.