Chapter six

Voorzichtig stopt Skye de sleutel in het slot en draait de sleutel om. Nog voordat ze rustig haar tas kan neerzetten, komt Leevy al de kamer inlopen.
"SKYE! Ik dacht dat wij een deal hadden?" zegt ze boos. Dus meneer Laurentius had nog niet gebeld.
"Leevy, Ik moest nablijven.." antwoordt Skye.
Leevy's ogen worden groot. "Nablijven?"
"hoe bedoel je nablijven? Waarom?" vraagt ze kwaad.
"nou.." begint Skye. Op dat moment gaat de telefoon. Dat zal meneer Laurentius wel zijn.
"Ik praat zo met jou verder!" zegt Leevy en loopt naar de telefoon om hem op te nemen.
Ja dat weet ik wel zeker, denkt Skye. Snel glipt Skye naar haar kamer toe. Toby staat in de deuropening.
"High Five" zegt hij blij.
"wat high five?"antwoordt Skye verbaasd.
"Echt cool man! wat je deed!"
"ik deed wat?"
"dat met Vic! geweldig!"
het dringt tot Skye door.
"oh! ja, weet ik." antwoordt ze kortaf.
"dus High five!" zegt Toby.
" luister toob, pap en mam moeten op gesprek komen. Vic had het verhaal omgedraaid en er zijn geen omstanders geweest." zegt Skye snel.
Toby kijkt haar geschokt aan.
"hoe bedoel je mam en pap moeten- en hoezo er waren geen omstand- Ik! ik ga wel met hem praten!" zegt Toby.
"Ja Toby, mijn broer gaat vertellen dat ik niet schuldig ben, zal vast heel geloofwaardig zijn!" antwoordt Skye.
Skye hoort snelle voetstappen op de trap. Ze kijkt Toby aan. "nou eh, veel succes met Leevy" zegt Toby en glipt zijn kamer in.
Skye loopt ook haar kamer in, zodra ze op het bed zit, vliegt de deur open.
"Skye.." Leevy komt binnengestormd.
"Hoe vaak heb ik nu gezegd dat je moest stoppen met dit gedoe! Kijk wat je nu allemaal hebt bereikt! yes waar denk jij papa en mama vandaan te halen hè? Waar denk je hen vandaan te halen? zeg me dat eens." Leevy kijkt haar met tranen in haar ogen aan.
"Maar Leevy" begint Skye, maar ze wordt onderbroken.
"Nee.. Skye. Ik weet ook niet waar papa en mama zijn. Ik weet het niet! ik wou dat ik het wist! echt waar! Het enige dat mama heeft gezegd was dat ik goed voor jullie moest zorgen, en ik kijk waar ik nu in zit. diep in de problemen." Leevy ploft op het bed van Skye neer.
"Jij weet ook niet waar Mama en Papa zijn?" vraagt Skye voorzichtig.
"nee" antwoordt Leevy zacht.
"Maar ik dacht dat.. " begint Skye.
Leevy's ogen worden groot.
"Je dacht dat als je je zo gedroeg papa en mama wel voor het gesprek terugkomen.." maakt Leevy Skye's zin af.
Skye kijkt naar de grond. "ja" zegt ze zacht.
"Maar Skye" begint Leevy. "Kijk me eens aan"
Skye blijft stug naar de grond kijken. Er loopt een traan over haar wang.
Leevy duwt haar kin omhoog. "Luister Skye. Ik weet niet waar papa en mama zijn. Maar we moeten zo weinig mogelijk opvallen, dat is wat mama heeft gezegd."
"dat had je dan wel eerder mogen zeggen" antwoordt Skye.
Leevy slaat haar ogen neer. "klopt."
"het is allemaal mijn schuld" zegt Skye. "Nu zit jij hiermee en ik heb dit allemaal gedaan."
"Kom eens hier" zegt Leevy.
Skye schudt haar hoofd. "nee, ik wil alleen zijn."
Leevy kijkt Skye aan. "Ik ken je lang genoeg Skye, kom hier."
Leevy grijpt Skye's arm vast en trekt haar in een knuffel.
"het geeft niet" antwoordt Leevy. "we vinden wel een oplossing."
Skye begint te huilen. "Maar ik mis ze zo" zegt ze.
"Ik ook Skye, ik ook." antwoordt Leevy.

na een paar minuten staat Leevy op.
"blijf je hier?" antwoordt ze.
Skye knikt.
"Ik ga alvast beginnen met het eten" zegt Leevy.
Ze geeft Skye nog een een laatste aai over haar bol en loopt naar beneden.
Skye kijkt naar de wolkjes op haar plafond.
1, 2, 3, 4, 5, 6, hey dat wolkje heeft een rare vorm. Het lijkt wel een. Ze schiet omhoog. Het lijkt wel een cijfer..