Lost OOO.

Vanessa Anne Marshall

"Hello New York!" gilde Louis door zijn microfoon, terwijl ze met zijn alle het podium op liepen. Het concert was dus officieel van start en ik was zo blij dat ik niet tussen al die dolle fans hoefde te staan, maar dat ik gewoon backstage kon zitten.
"Ze doen het leuk hé," zei Eleanor, die ook vaak kwam kijken bij de concerten van de jongens. Ik knikte mijn hoofd. Ze deden het zeker leuk. Ze deden zo veel voor hun fans, alleen om hun gelukkig te zien. Ze waren als vijf broers voor elkaar. Het was prachtig om te zien. En ik mocht mezelf gelukkig prijzen dat ik mezelf aan kon sluiten bij deze super leuke vriendengroep. En niet zomaar als vriendin, maar als de vrienden van de most wanted guy van One Direction, namelijk Harry Styles. Wie had dat ooit gedacht. Eerst collega's in de bakkerij, waar we vroeger allebei werkten en nu samen een stel. En wat voor een stel, dacht ik bij mezelf. Harry en ik waren beide nogal maf, wat leidde tot nog al gekke dingen. Maar daar ga ik het nu niet over hebben. Ik praatte nog wat met Eleanor en de andere mensen die achter de schermen werkten. Je zag af en toe iemand gestrest voorbij hollen, wat er nogal komisch uit zag. Waardoor ik al snel in de lach schoot, wat weer een geïrriteerde blik van hun opleverde. De hele crew was een beetje maf.

"We love you New York!" riep Liam nog, terwijl hij de rest volgde. De fans schreeuwden de longen uit hun lijf en riepen nog wat termen, wat klonk als: 'we want more!' en dat soort gekke dingen. Al snel kwamen de vijf jongens binnen rennen richting de koelkast, waar ze allemaal snel een koud flesje water uit pakte.
"Hey babe," zei Harry schor, terwijl hij een kus op me wang drukte en boven op me kwam liggen. Aangezien ik ook languit op de bank lag. Lachend gooide ik hem van me af, waardoor hij met zijn billen de grond raakte.
"Auw," zei hij droog, terwijl hij me met een betreurd gezicht aankeek.
"Dat gaat niet helpen hoor, Mr. Styles." grijnsde ik. "Ga je eerst maar is douchen." Harry grinnikte even en keek me toen met een nep-pruillip aan. Ik schudde lachend mijn hoofd. Nee Styles, dat gaat niet helpen. Hij krabbelde zich omhoog en liep naar Zayn en Niall die tegen het aanrecht wat stonden te praten. Wat hield ik toch van deze gekke jongen. Hij maakte mijn wereld echt compleet. Ik wilde niet hopeloos en slijmend overkomen, maar ik had me zo gehecht in het jaar dat we samen waren. We waren zo hetzelfde, maar toch ook weer zo verschillend. Het werkte gewoon op de een of andere manier zo goed. En dat vond ik ook totaal niet erg.