Mercedes 04

'Ik ga Kurt zoeken en met hem praten, mij kent hij het beste en vertrouwt hij het meest.' zeg ik terwijl ik de rest aan kijk. 'Ik ga mee, ik begrijp dat je misschien liever alleen gaat maar Kurt is een broer voor mij en ik vergeef me het echt nooit als er iets met hem gebeurd als ik er iets aan kon doen.' 'Okay je mag mee, maar de rest moet echt hier blijven.' zeg ik. Ik zie aan Blaine dat hij er moeite mee heeft. Ik geef hem een vriendschappelijke knuffel en fluister hem in zijn oor 'Als ik hem vindt dan breng ik hem terug, dan je hem ergens vast kan binden zodat hij er niet meer vandoor kan gaan.' 'Okay, ik houd je er wel aan hoor.' zegt hij lachend terug.

'Laten we eerst bij de auto kijken want hij moet ons toch thuis brengen' 'Ja dat is waar.' antwoord ik. Stiekem kijk ik naar terwijl hij vecht voor de tranen. Dat is echt dat is zo raar tussen die twee, als de één wat heeft dan weet de ander precies wat de ander voelt. Ik denk vaak dat ze tweeling zijn maar ik durf het ze niet te vragen. Ergens is er iets dat het me vertelt dat het echt zoals want er zijn zoveel kenmerken, Ze voelen wat de ander voelt, ze lijken verdomt veel op elkaar en ze zijn op dezelfde dag jarig. 'Waar denk je aan?' vraagt hij 'Oh dat het cute is dat Blaine zo reageerde toen hij merkte dat Kurt weg was. Ik bedoel ze kennen elkaar nu pas een dagje.' 'Mercedes die jongen loopt op de roze wolkjes, hij is echt verliefd op Kurt.' zegt hij lachend. Om het er niet over te hebben begin ik Kurt te roepen 'Kurt waar ben je? Er is niemand anders dan ik en Sam.' 'Ja kom op man het was net gezellig.' zo gaan we nog tien minuten door als we achter ons Sebastian horen. Sebastian is de irritante huisgenoot van Blaine. 'Zoeken jullie iemand?' vraagt hij met een big smile op zijn gezicht. Ik merk aan Sam dat hij er niet gerust op is en ik ook niet trouwens. 'Ja Kurt was opeens verdwenen en dat is niks voor Kurt.' zegt Sam voor dat ik de kans krijg om iets te zeggen. 'Oh maar ik weet wel waar hij is, maar dan moeten jullie ook iets voor mij doen. Ook Blaine moet mee werken.' zegt hij 'Okay ik kan Blaine bellen en dan hem op de speaker zetten.' zeg ik bang, ik steek mijn hand in mijn zak om mijn telefoon te pakken. Dan voel ik iets scherps in mijn rug, voorzichtig kijk ik om en zie dat Sebastian achter me staat met een mes in mijn rug. 'Kan het wat sneller want ik heb nog meer te doen, trut.' zegt hij. Snel pak ik mijn telefoon terwijl ik mijn gezicht op Sam laat vallen. Hij staat nu echt te huilen, 'Als jij je beweegt is ze er geweest okay.' schreeuwt Sebastian terwijl ik Blaine's nummer draai. 'Heey Mercedes hebben jullie hem al gevonden?' klinkt er door de speaker. 'Nee, maar wel iemand die er van af weet.' 'Wie?' 'Het is die huisgenoot van je en hij wil dat wij iets voor hem doen voor hij vertelt waar Kurt is.' 'Sebastian Waarom? Ben je dan zo boos dat ik verliefd op Kurt ben en niet op jou?' 'Ja eigenlijk wel, maar hier is mijn eis. Jij zoekt nooit meer contact met Kurt en zijn vrienden komen nooit meer in onze buurt.' 'Wat? dat kan je niet maken.' klinkt er van ons. 'Oh ja want anders vinden jullie Kurt nooit want dan leven jullie niet meer.' zegt Sebastian boos. 'Okay, maar ik vergeef je dit nooit, Sebastian.' schreeuwt Blaine door de telefoon daarna verbreekt de verbinding. De tranen lopen over mijn wangen, ik bedoel hoe gaan we dit Kurt ooit vertellen. 'Okay waar is Kurt?' vragen Sam en ik te gelijk. 'Ik heb werkelijk geen idee. Ik weet niet waarom jullie zo bezorgt om die flikker zijn.' 'Volgens moet jij niet te veel zeggen Sebastian want volgens mij ben je er zelf ook één. We maken ons zo'n zorgen omdat Kurt familie voor ons is.' walgt Sam terwijl hij uit haalt naar Sebastian die bukt en het mes dieper in mijn rug steekt. 'Doe het niet Sam hij is het niet waard. Hij vermoord je nog nadat hij klaar is met mij.' roep ik terwijl in elkaar klap van de pijn. 'Ik zou maar luisteren naar je vriendinnetje.' maar hij verslapt zijn greep en laat het mes vallen. 'Ik moet er maar eens vandoor.' zegt hij en rent weg. Ik val op de grond door, Sam komt naar me toe. 'Alles goed schat?' 'Ja een beetje duizelig maar het gaat. 'we moeten Blaine terugbellen' 'Ja maar laten we eerst in de richting lopen waar Sebastian vandaan kwam stel je voor weet heeft hij Kurt wel iets aangedaan.' zeg ik verstandig. 'Nee we bellen eerst Blaine om hem te waarschuwen. 'Okay' zeg ik en ik bel Blaine weer...