Pijn

toen ik over mijn verlaten gevoel een was,begon ik de echte pijn te voelen,brandende pijn.
het was alsof mijn hele lichaam in brand stond.
drie dagen lang lag ik te kronkelen van de pijn.
en toen ik weer bij bewustzijn kwam was ik "thuis" en mijn meester zat naast me,in zijn ogen was verdriet te lezen. hij keek me aan:"sorry"
nu de pijn weg was borrelde woede op.een grom verlied mijn lippen.ik schrok ervan en sloeg een hand voor mijn mond.
mijn meester glimlachte en zij:
"echt het spijt me,ik had het niet moeten doen."
ik gromde nogmaals en zij daarna op felle toon:
"Wat spijt je?dat je ooit voor me gezorgt hebt?"
"nee,het spijt me dat ik je dit heb aangedaan"
"vertel me dan teminste WAT je precies hebt gedaan!"
"Ik heb je gebeten,je bent nu een vampier.eb je geen dorst?"
"jawel,maar waarom heb je me gebeten?"
"om je tegen ons te beschermen"
"juist,maar ik wil geen moordenaar zijn.niet om mijn eigen vijligheid en om geen enkele andere reden!"
"dat hoeft niet,dan leef je op dierenbloed"
ik keek naar mijn handen,ze waren bleek,en stelde mezelf voor op jacht,het beviel me niet.ik wilde niet,maar wist dat het moest,ik zou de komende eeuw wel niet bij mijn vrienden in de buurt kunnen komen.
"weg sociaal contact."
"nee,dat hoeft niet"
"hoezo niet?"
"je hebt een gave,je hebt de krachtigste beeersing ooit!"
"hoe weet je dat nou weer?"
"licha kan gaven voelen"
"aha"
"we krijgen morgen trouwend gasten!De coven die zichzelf "de cullens" noemt komt langs!"