Crazier

Een traan volgde de weg naar beneden. Sandra keek naar het gezicht van Nick. Ingespannen. Nick zweeg. Hij sloot zijn ogen haalde diep adem. En begon toen hyper op en neer te springen. Sandra en ik keken elkaar aan. ''Juist'' ze ik. Joe kwam naar beneden gedenderd. ''Daar ben je'' zuchtte Sandra opgelucht ''Wat is er aan de hand?'' vroeg Joe aan niemand in het bijzonder. Nick pakte mijn handen en begon met mij te dansen. Joe keek ons vaag aan. Al snel waren ook Kevin,Frankie en hun ouders beneden. Nu stopte Nick wel. Ik was opgelucht. ''Wat is hier aan de hand?'' vroeg Denise. Joe knipte met zijn vingers en wees toen naar ons. ''Siy is zwanger'' riep Nick uit. De gezichten van Kevin en Kevin Sr werden even onebgrijpend. Nadenkend over wat gezegd. Typisch hun. Denise omhelsde mij. Ik voelde hoe ze begon te schokken. En ik trooste haar. Ze was blij voor mij. Voor Nick. ''Dat word rustig aan doen'' grapte Joe naar me. ''Haha'' lachte ik sarcastisch naar hem.

Die avond zat ik met Sandra in de badkamer. Ik in bad en zij onder de douche. Sandra stapte onder de douche vandaan en droogte zich af. We hadden de grootste lol samen. En toen we aangekleed waren spette we elkaar onder met water. Ik slikte iets door en toen voelde ik me niet goed worden. Ik rende zowat naar de wc en gaf over. Ik zweette een beetje en met een washand maakte ik mijn gezicht schoon. Sandra keek mij met grote ogen aan. ''Ik ben okay'' zuchtte ik. Ze rende naar beneden om Nick te halen waarschijnlijk. Ik knipperde met mijn ogen. Het werd wat vager. Stemmen hoorde ik amper. Ik voelde hoe Nick mij optilde. Ik spartelde hevig tegen. Iemand belde iemand op. Ziekenhuis was het enige woord wat ik verstond. Ze brachtte me naar het ziekenhuis. Ik haalde onregelmatig adem. Ik hoeste eventjes. Een rare smaal vulde mijn keel en mond. Mijn ogen sloten zich en ik was weg.

Toen ik mijn ogen weer opende was ik in het ziekenhuis. Te zien aan de witte muren. Het rook er naar medicijnen. Het rook er niet goed. Ik keek naast me en zag Nick liggen. Ik streek even door zijn krullen. Voordat ik in een bakje bloed ophoeste. Een dokter kwam binnen. Ik herinerde mij vaag dokter Jones. Hij onderzocht me even en liep toen weer weg. Wat was er aan de hand? Ik voelde Nick naast me bewegen hij opende zijn ogen en werd wakker. ''Liefje'' fluisterde hij. Ik glimlachte naar hem. ''We krijgen een tweeling'' fluisterde hij. Ik vertrok even van de pijn. ''Waar doet het zeer?'' Nick zat er meteen bovenop. Hij zag het bakje met bloed en zuchtte. ''Alles okay?'' vroeg hij zachtjes. En ik knikte. Niet zeker of het wel goed ging. Ik hoeste even. Gelukkig kwam er niks uit. Ik liet me vermoeid zakken in het witte zachte kussen. ''Waarom ben ik hier?'' vroeg ik hem. '' Je viel flauw'' ik knikte even ''Sandra is ook zwanger liefje'' zei Nick plotseling. En toen herinerde ik me weer wat Sandra zei. Ze wilde iets zeggen en waarschijnlijk het dat. Ik knikte blj naar hem. Hij gaf me zijn telefoon. Ik draaide het nummer en al snel werd er opgenomen.

''met Sandra''
''San'' riep ik haast
''Siy alles okay?''
''jawel met jou?''
''ja hoezo..''
''je bent zwanger'' riep ik
''ohja'' grinikte ze

We kletsten nog wat en toen hing ik op. Ik mocht niet teveel doen van de dokter die ik nog niet kende. Maar ja ik deed het maar. Ik sloot mijn ogen. Ik voelde de hand van Nick in de mijne. ZIjn duim gleed over mijn palm. Ik zag de de zon ondergaan aan de binnenkant van mijn ogen en toen viel ik in slaap. Een diepe slaap waarin ik op een of andere manier droomde over Caitlin en Zack wat mijn kinderen bleken te zijn.