Proloog

" Laat me niet alleen", breng ik moeizaam uit. " Ik laat je nooit alleen, dat beloof ik je!", zegt hij serieus.
Om me heen staat alles in lichterlaaie, maar ik schenk er geen aandacht meer aan. Mijn ogen blijven gefixeerd op hem. Alleen maar op hem. Als ik dan toch moet sterven, dan wil ik dat hij het laatste is wat ik zie.
Langzaam breng ik mijn hand omhoog en veeg een beetje roet van zijn gezicht. Een traan ontsnapt uit mijn ooghoeken en ik zie dat hij het ook niet droog houdt. Ik tover met mijn laatste krachten een waterige glimlach op mijn gezicht.
" Ik... hou.... van....jou...", breng ik kuchend uit. " En ik van jou, Lily", zegt hij intens en wrijft over mijn wang
Ik probeer nog iets te zeggen, maar mijn adem stokt in mijn keel. Een schim verschijnt achter zijn rug. Ik probeer door mijn wazigheid heen te kijken en ik zie een maar al te bekend gezicht.
" Nee!", probeer ik nog uit te roepen, maar ik kan mijn stem niet meer vinden.
Vlekken belemmeren mijn zicht. Paniekerig probeer ik hem nog te waarschuwen, hem te beschermen, maar het maakt allemaal niets meer uit. Mijn angst en pijn verdwijnen en ik geef me over aan de duisternis.

Dit is mijn allereerste hoofdstukje. Ik hoop dat jullie het leuk vinden!