Love at fist sight

Siyana had verteld wat er was. En ook ik vond het zielig. Nick bleef haar troosten. Hij is perfect voor haar. Daarna keek ik naar Sandra. Ik wilde haar zo graag iets vragen. Alleen ik wist niet hoe. En ook niet waar. Ik had het nog nooit eerder gedaan. Ik liep naar beneden achter Siyana en Nick aan. Ik hoorde hoe Sandra zij dat ze iets ging opzoeken achter de computer. En dus nam ik mijn kans. ''Siyana?'' vroeg ik twijfelend. Ze keek op. Haar ogen schitterde alweer. Haar hoofd hing schuin. ''Weet je een plek die Sandra mooi vind?'' ze dacht na en knikte toen. ''Why?'' vroeg ze mij. Ik haalde diep adem. ''Ik wil haar iets vragen.'' ze keek bedenkelijk. ''Jawel het is niet ver van hier het is in een het park achter de bomen is een waterval niemand kent de plek'' ''welke bomen er zijn er zoveel'' zei ik zuchtend. Ik was nog steeds niet gaan zitten. ''De bloesembomen'' ik knikte en liep weer naar boven. Ik liep naar mijn kamer. Ik zag Sandra zitten. Ik kwam stilletjes achter haar staan. Ik gaf haar een zoen in der nek. Ze draaide zich om. ''Wat is er?'' vroeg ze zacht aan mij. Ik schudde mijn hoofd en trok haar mee.

Niet veel later stonden we bij de waterval. Het water kletterde op de stenen. De vochtige temperatuur hier maakte ons nat. Ik zuchtte en pakte haar hand. Ze keek verbaasd naar boven. Naar mij. Ik hoorde hoe mensen door het park liepen. ''Ik wil je iets vragen'' Sandra keek mij afwachtend aan. Ik weigerde haar aan te kijken. Ik keek naar de lucht. Het was een helderblauwe lucht. De zon scheen. Maar die scheen hier altijd. Ik trok haar mee op een van de rotsen. Ze leek met te begrijpen en genoot van de stilte. Dat was het mooiste van haar. Je hoefde niet perse te praten. Ze genoot ook van stiltes. Ik hoorde haar ademhaling. Het was rustig en gelijk met de mijne. Ik stond op en liep geërgerd heen en weer.Mijn hand schoot in mijn broekzak. De ring had ik nog. Ik voelde de stof van het zwarte doosje. Ze keek mij aan. Ik glimlachte licht naar haar. Zachtjes begon ik voor me uit te zingen. Het deed me denken aan al die tijden die waren geweest. Sandra kwam naast me staan. En legde mijn hand om de hare. ''Wat is er Joe?'' vroeg ze aan mij. Ik sloot verwarrend mijn ogen. Ik wilde dit wel doen. En ook precies nu. Waarom werkte mijn geest dan niet mee. Mijn lichaam en mijn hersens? Ze maakten allemaal overuren. Ik drukte snel een kus op haar lippen. Voordat ik me op het doosje stortte. Haar ogen werden wat groter toen ze het zwarte fluweel zag. Haar duim gleed over de mijne. Ze stelde me gerust. Al wist ze niet wat ze deed. Ze kalmeerde me. En al snel liet ik me zakken. Het was ouderwets maar ik had het gedaan. Ik had haar moeder om toestemming gevraagd. En ofcourse zei ze ja. Ik had haar niet verteld wie ik was. Ja het vriendje van Sandra. Ik had haar niet verteld van mijn beroemde leventje. Sandra had alles over mij verteld gelukkig.

''Lieve lieve Sandra wil je met me trouwen'' vroeg ik haar zacht. Ik keek omhoog voor haar reactie. Een traan gleed over haar wang. Eerst knikt ze zachtjes. ''Ja ik wil'' fluisterde ze. Ik schoof de ring om haar vinger. Ik trok me omhoog en knuffelde haar. Ik was zo blij. Ik had het gedaan. Liefde op het eerste gezicht. Zou het dan toch bestaan? Samen liepen we naar huis. Helemaal alleen. En helemaal gelukkig. Nu Nick nog. Dacht ik er achteraan.


Love at the first sight