Busreis

Hier zit ik dan, opweg met mensen die ik helemaal niet ken. Ik haat de kampen waar mama mij naartoe stuurt. Moet dit nu echt? Ik zou veel liever thuis blijven, een boek lezen of zo van die dingen dat ik zo graag doe. Ik zucht diep waardoor iedereen mij aanstaart. Snel verstop ik mijn hoofd achter de stoel van de persoon voor mij. Iedereen in deze bus is zoveel jonger als mij, maar ik moest dit doen, anders zat ik weer de hele vakantie asociaal op mijn kamertje. Weer laat ik een diepe zucht. 'Gaat het wel?' zegt een zachte stem. Ik kijk op en zie twee felblauwe ogen fonkelen.'Ja hoor, alleen heb ik hier niet zoveel zin in, om eerlijk te zijn.' zeg ik oprecht. 'Ik ben een van de monitoren van dit kamp, mijn naam is Jake.' Oke Jake negeert dus compleet wat ik hiernet zei 'Ik ben Phoebe.' zeg ik terwijl ik mijn gsm zoek. Als ik mijn hoofd terug omdraai, zie ik dat Jake terug vooraan op zijn stoel zit. Rare gast, die Jake. Met deze gedachte val ik in een diepe slaap in de bus.