HOOFDSTUK 18 – Ziek

Met een belabberd gevoel kwam ik beneden in mijn pyama. Oma stond voor het aanrecht het ontbijt te maken. ‘Meld me maar ziek, ik ben zo misselijk als wat’, zei ik.
‘Hoe komt dat?’ vroeg Michael. Hij en Bella waren ook in de kamer.
‘Ik denk dat ik gek wordt van jullie twee’, zei ik terwijl ik op een stoel ging zitten. Ik legde mijn hoofd op de keukentafel.
‘Je moet naar school gaan’, zei Bella terwijl mijn oma haar hand op mijn voorhoofd legde.
‘Susan gaat nergens heen’, zei oma. ‘Je hebt koorts meid.’
‘Ik voel me ook belabberd’, zei ik.
‘Ga maar op de bank liggen, dan zorg ik ervoor dat alles voor je klaar ligt’, zei oma. ‘Ik kan helaas niet bij je zijn, ik moet werken. Ik denk dat ik wel even in de pauzes langs kan komen.’
‘Is goed’, zei ik. ‘Meld je me ziek.’
‘Natuurlijk’, zei oma. Ik liep naar de woonkamer en ik deed de tv aan. Ik ging op de bank liggen en oma legde een deken over me heen. Een emmer stond naast de bank voor als en de afstandsbediening lag binnen handbereik. Ook had oma wat tijdschriften en de twee dozen met notities van Bella naar beneden gebracht.
‘Ik ga weg lieverd’, zei mijn oma terwijl ze haar jas aan het aandoen was. ‘Red je het verder wel.’
‘Ja, ik red me wel’, zei ik en ik glimlachte zwakjes naar haar.
‘Beterschap meid’, fluisterde ze. Ze gaf me een kus op mijn voorhoofd en toen verdween ze. Ik zette de tv op TMF. Ik sloot mijn ogen en ik probeerde te luisteren naar de muziek. Al snel viel ik in slaap. Wat een belabberde dag.