001 ~ Prologue.

De eerste zonnestralen braken door het raam naar binnen. Zacht streelde ze m’n huid. Zoekend. Aftastend naar het puntje van m’n ogen, waar het zich nestelde tot ik zo ver was om ze te openen.
De bittere geur van koffie hing zwaar in de lucht. Een zacht gezoem, gefluit van vogels. Alles voelde zo licht, bijna ontastbaar en toch…
Iets voelde anders.
Het linnen gleed langs m’n zij naar beneden terwijl ik me uit rok, kriebelde aan m’n buik en bleef daar roerloos liggen. De wekker was zelfs nog niet afgegaan, maar het voelde alsof ik ontwaakte van een winterslaap. Ik gooide m’n benen over de rand en stond op, tolde om m’n as om m’n spieren helemaal los te maken. Alles voélde anders.
Blootvoets gleed ik over het parket naar de lange hal die aan m’n kamer grensde, woelde met m’n tenen door het tapijt en baande mezelf een weg naar de trap.
Ik vulde m’n longen met verse lucht en wou net de treden afgaan, toen een deur verderop openvloog. Een jongen kwam de kamer uit sloffen. “Goeiemorgen, Keith!”
Ik toverde de oprechtste en eerlijkste glimlach op m’n gezicht die ik had, maar hij reageerde niet en slenterde onverstoord verder.
Ik voelde hoe het langzaam maar zeker aan m’n hart begon te knagen tot ik besloot het achterwegen te laten. Ik snelde de trap af en rende de keuken in.
M’n moeder stond achter het fornuis wafels te bakken en m’n vader las de ochtend krant.
“Ik zal jullie nu al maar waarschuwen, want Keith is in een slechte bui!” grinnikte ik.
Ik weet niet precies wat ik verwachte, misschien een lach of commentaar dat ik lief moest zijn maar er kwam gewoon niets. Het bleef compleet stil.
Een frons kroop langs m’n voorhoofd. “Mam, goed geslapen?”
Ik was niet echt geïnteresseerd maar als ze boos waren om iets, dan kon ik maar beter nu al wat slijmen. Ze negeerde het, bakte rustig verder en slurpte terwijl van haar thee.
Ik keerde me op m’n hielen om,”pap?”
Hij gaf geen kick, keek zelfs niet op toen ik sprak. Iets begon in m’n borstkas te steken, alsof duizenden pinnen in één keer naar binnen werden geduwd. “Hallo!!!”
Ik schreeuwde met alle kracht die ik had, maar er kwam niets. Het geluid van voetstappen op de trap wekte me uit m’n gedachtenspinsel. Ik holde de keuken uit, ”Keith, wat is er aan de hand ik…” maar in plaats van om heen te lopen, liep hij er dwars door. Door mij.