Chapter 1

Niall's POV
'Niaaaaaaaaaaaaall!', klinkt Louis' stem van onderaan de trap. 'Schiet op! En ga Harry voor z'n spiegel vandaan slepen!'
'Nee! Doe het lekker zelf!', roep ik terug. Het blijft even stil.
'Ik verwacht dat je luistert, soldaat!', brult hij. Ik rol met mijn ogen en sjok zuchtend naar Harry's kamer. Ik haal diep adem.
'HARRY?! LOUIS GAAT JE JE KAMER UITSLEPEN!' Vanbinnen klinkt gestommel.
'Nee! Ga weg! Ik ben nog niet klaar!', gilt hij overdreven.
'Nou en?', brult Louis vanonderaan de trap. Grinnikend loop ik naar beneden. Stelletje idioten. Wat maakt het ook uit, het is gezellig. Louis staat me onderaan de trap op te wachten.
'Niall?', vraagt hij drijgend. 'Waar is Harry?'
'Op zijn kamer.', antwoord ik droog.
'TAAKVERZUIM!' Hij gooit dramatisch zijn handen in de lucht. Ik grijns en duw hem opzij. Stelletje drama queens. Liam en Zayn komen terug naar binnen, waren ze al buiten? Ja, dus.
'Waar blijven jullie?'
'Verkeerde vraag, Liam.', grinnikt Zayn. 'Wat spoken jullie uit?'
'Harry.', antwoorden Louis en ik tegelijk. Zayn rolt met zijn ogen.
'En dan zeggen ze dat ik erg ben.' Hij wenkt Louis en samen denderen ze de trap op. Er klinkt een hoop gestommel en een gesmoorde kreet van Harry. Even later donderen ze de trap weer af, met Harry tussen hen in.
'Jullie hadden ook gewoon kunnen roepen?'
'Nee.', antwoorden we allemaal tegenlijk. Gezellig, maar soms best eng hoor.
'Waarom?!?', gilt hij dramtisch. Zoals ik zei, drama queens.
'Paul zal het niet leuk vinden als we te laat komen.', is Liam's nuchtere antwoord.
'Ja, maar als ik commentaar krijg op mijn kleren is het jullie schuld.'
'Je kleren zijn prima, prinses.', grijnst Louis, en duwt hem de deur uit. 'Kom nou!' Hij grist nog net op tijd de autosleutels van het haakje. We lopen met z'n allen naar de garage, terwijl Harry blijft zeuren over hoe gemeen we allemaal wel niet zijn. Over mij heeft hij het commentaar:
'Jij bent echt gevaarlijk Niall, onder al je schattige, blonde Ierheid zit een mega-bandiet.' Als we in de garage staan, staat hij erop dat hij voorin mag zitten, om zijn haar te fatsoeneren. IJdeltuit. Na lang opgehouden te worden door hem, -sorry, haar- kunnen we eindelijk vertrekken. Louis start de motor terwijl hij met Harry discussieerd of hij zijn haar wel of neit zo en zo moet doen. Ik sluit mijn ogen en denk na over het feestje waar we nartoe gaan. Misschien was er nog wel iets interessants te beleven.

Louis' POV
'En deze zo? Of toch zo?', vraagt Harry terwijl hij een pluk haar anders op z'n hoofd legt.
'De middelste.', zeg ik zonder te kijken. Hij valt stil en ik werp een blik opzij.
'Er is geen middelste, Louis.', zeg hij geïrriteerd.
'Oké.', stem ik ongeïnteresseerd met hem in. Hij klapt het zonnescherm hard dicht en kijkt nukkig uit het raam. Ik maar een 'Tsss..' geluidje terwijl ik met mijn ogen rol. Harry en zijn haar... Ik rij extra hard, eigenlijk iets te hard, omdat we echt niet te laat komen. Eerst waren we prima op tijd, maar... Ik noem geen namen. Laten we gewoon hopen dat we allemaal heel aankomen. Als we te laat komen staat ons een hele preek van Paul te wachten, wat je aan je afspraken houden inhoudt. Blah, blah, blah. Mijn gedachtestroom wordt onderbroken door een gil van Niall.
'Louis zet de radio harder, dit gaat over ons!', roept hij. Liam die naast hem zit bedekt zijn oren en kijkt hem boos aan.
'We komen zo vaak op de radio.', merkt Harry nukkig op. Lekker humeurtje. Ik moet hem maar een spiegel voor zijn verjaardag geven... Ik zet de radio lekker toch harder en hoor dat 'Irresistable' wordt aangekondigd. We zingen mee met allerlei nummers en komen uiteindelijk bij de locatie van het feest aan. Het vindt plaats in een of ander afgelegen dorp. Vrienden van Paul. Invloedrijke vrienden. Met dochters die onze "grootste fans" zijn. En tja, dan gaat er bij Paul een belletje rinkelen en worden wij opgebeld. En worden verwacht in het gareel te springen. Maar deze dingen zijn belangrijk voor ons als band, dus we doen het dan ook met plezier. Soort van.