Chapter 42

Doordat het donker is, zie ik enkel de gestalte in de deuropening. Ik schat ongeveer dat hij of zij 1 meter in de 70 is. Volgens mij is het een hij, want zijn schouders zijn wat gespierder dan die van een meisje. Ik trek een wenkbrauw op en zucht. “Liam?” vraag ik. Dan komt de gedaante naar voor en op een meter voor ons begint ‘ie heel hard te lachen. Bulderlachen. Ik kijk Niall vragend aan en hij haalt evenveel wetend als ik zijn schouders op. “Jongens, jongens, jullie zijn schattig!” zegt hij. Bij ‘schattig’ schiet zijn stem uit. Over Nialls gezicht is een grijns gespreid dus grijns ik maar gezellig mee. “Zaynie, je komt op het verkeerde moment binnenvallen, man!” zegt hij dan, terwijl zijn hand de mijne zoekt. Ik voel het bloed naar mijn wangen stijgen, maar neem zijn hand toch vast. Zayn lacht nog even, maar komt dan tussen ons inzitten. Natuurlijk bovenop onze handen, waardoor die verpletterd worden en we allebei een ‘auw’ laten horen. Zayn grinnikt en kijkt waar hij op is gaan zitten. “Oeps” zegt hij niet-menend.We werpen hem allebei een dodelijke blik. Ik zweer ‘t, als blikken konden doden, was Zayn nu morsdood. “Get the fuck out of here!” roepen we. Als we doorhebben dat het op dezelfde moment was, lachen we nu ook. Zayn kijkt ons raar aan. “Het “kwartier” is om, Anna” zegt hij dan. Ik laat een teleurgestelde zucht horen. “Oke, ik kom eraan, laat mij nog 2 minuten, oke?” zeg ik dan. Zayn wil zijn mond openen om nog iets te zeggen, maar grinnikt dan gewoon, knikt en gaat weg. Nu laat ik een opgeluchte zucht horen. “Dus, euh…” begin ik onzeker. Niall glimlacht naar mij en drukt zijn lippen als antwoord op de mijne. Hij is perfect, maar God weet hoelang we dit volhouden… Ik bedoel, officieel is hij met Lien, right?