Im not a girl,not yet a woman

''En daar is ze'' werd er geroepen. Ik lachte eventjes naar mijn medewerkers. Ik nam plaats achter mijn bureau en pakte mijn nieuwe foto's uit mijn tas. Het waren foto's van mij en Nick van Joe en Sandra met zijn allen. En van mij alleen. Ik glimlachte even en pakte toen mijn laptop uit mijn tas. Ik startte hem op en haalde even koffie. Mijn Iphone ging en ik nam op. ''Met Siyana, Hitkrant kan ik u helpen'' de standaard zin. ''Siyana'' hoorde ik Nick lachen aan de andere kant van de lijn. ''Hey'' zei ik verbaasd ''ik dacht je nog thuis was''
''ben ik ook niet'' antwoorde hij. Ik pakte mijn koffie en ging achter mijn bureau zitten. Ik keek naar de achtergrond van mijn laptop.
''Ik moet ook wel weer hangen ik wilde je stem horen'' ik lachtte eventjes. Ik keek naar de klokken aan de muur. Het was hier 11 uur en daar 7 uur.
''love ya'' zei ik en ik hing op. Ik opende mijn mappen en klikte op mijn teksten

De Bahama's zijn gewoon heel erg mooi. En ik heb er veel meegemaakt samen met mijn leve vriendin Sandra. Ik weet dat als ze dit lezen. Dat ze dan weer terugdenken aan die eerste dag. Net zoals ik.
Ik sprong gewoon uit een raam voor Nick. Zou dat een goed teken zijn?
Jawel. Sandra is ook gelukig net als ik. Maar wat als we ze nooit meer terug zien. Ik weet ik houd intervieuw voro de hitrkant. Waarom deed i kdat niet bij hen dan. Waarom zou ik wel? Ik had een geweldige tijd. En ookal wil ik het niet. Ik houd alles bij me.


Ik verzond de mail naar de hoofdreactie. Die hem ontvingen en een duim naar me opstaken. Ik lachte naar ze en greep naar het kettinkje om mijn nek.
Het was vandaag dat we terug naar huis zouden gaan. Maar het leek al eeuwen geleden. Mijn mobiel ging opnieuw. ''Siyana,Hitkrant kan ik u helpen''
''Sandra'' zei ik lachend. ''Ja alles okay hier daar?'' ''mooi ik zie je vanvond''

Ik hing op. Ze was aan het werk bij de bloemenwinkel.


Siyana had zakelijk opgenomen waardoor ik moest lachen. Het was ondertussen half 8 geworden. Mijn ouders vertroetelde me nog steeds. Omdat ik nog steeds zwak was. Mijn spuiten hoefden nog neit omdat de medicijnen nog werkte. En daar was ik blij om. Siyana had ook diabetes. En ze woont in een internaat. Zou ze nu nog een keer springen omdat ik weg ben? Ik ben bang. Joe haalde me uit mijn gedachten.
''gast alles ok?'' vroeg hij aan mij. Ik knikte maar verzonk weer in mijn gedachtes.


Ik haalde een hand door mijn lange haren. Mijn groene kijkers volgden de ruimte. ''Okay vandaag is een intervieuw met Th wie doet die?'' een duitse jongen stak zijn hand op. ''Okay dan fijne dag'' Iedereen schraaptte zijn stoel naar achteren. Ik bleef stilletjes zitten. ''Wat is er Siyana?'' vroeg de baas aan mij. Ik schudde mijn hoofd en kreeg alles weer helder. ''Niks''' zei ik gehaast en stond op. Ik liep naar buiten. De zon scheen en ik liep naar de bloemenwinkel toe.